Kaszel kenelowy u psa 

Czy Twój pies często kaszle i jest zmęczony? Przyczyną może być kaszel kenelowy (zakaźne zapalenie oskrzeli i tchawicy u psów). W poniższym artykule dowiesz się z czym wiąże się ta dolegliwość i jak można jej zapobiegać.

Czy kaszel kenelowy jest niebezpieczny dla psa?

Rokowania w przypadku zakaźnego zapalenie oskrzeli i tchawicy u psów zależą od patogenów, które je wywołały i tego w jakiej kondycji ogólnej jest Twój podopieczny. W większości przypadków stan chorego psa poprawia się w ciągu kilku tygodni.

Natomiast jeżeli zwierzę jest osłabione przez inne dolegliwości, choroba ta może mieć poważne konsekwencje (np. zapalenie płuc), prowadzące nawet do śmierci.

Niestety, jeśli Twój podopieczny wyzdrowieje z kaszlu, może zachorować ponownie, ponieważ odporność w wyniku przechorowania nie jest trwała.

Objawy: Jakie są objawy kaszlu kenelowego?

Przebieg tej dolegliwości jest na ogół łagodny lub rozwija się w utajeniu. Oznacza to, że patogeny przez dłuższy czas są obecne w organizmie i nie wywołują żadnych objawów, ale w tym czasie pies jest wysoce zaraźliwy dla innych czworonogów.

Okres między zakażeniem a wystąpieniem pierwszych objawów (okres inkubacji) wynosi od trzech do dziesięciu dni, w zależności od patogenu. Charakterystycznymi cechami zakaźnego zapalenia oskrzeli i tchawicy są objawy przeziębienia, w tym napadowy suchy kaszel – tak zwany kaszel szczekający, który może on wystąpić w wyniku stresu lub samoistnie. Szczególnie często chore psy kaszlą podczas nacisku obroży na krtań. Kaszel może mieć również charakter duszący.

W zależności od patogenów, które wywołały chorobę, pies może wykazywać również inne objawy, takie jak:

• ogólne osłabienie oraz gorączka
• jeśli chorobę wywołały bakterie: zapalenie migdałków (Tonsillitis), gardła, tchawicy i płuc, najczęściej z towarzyszącą im ropną wydzieliną z nosa
• jeśli chorobę wywołał psi herpeswirus typu 1 (CaHV 1): objawy przypominające infekcję przewodu pokarmowego, takie jak wymioty, biegunka i bóle brzucha

Diagnoza: Jak diagnozuje się kaszel kenelowy u psów?

Jeżeli podejrzewasz u swojego psa kaszel kenelowy, natychmiast skontaktuj się z weterynarzem. Po zebraniu wywiadu i badaniu ogólnym zwierzęcia, przeprowadzi on specjalistyczne badanie dróg oddechowych.

Zwróci szczególną uwagę na symptomy mogące świadczyć o rozwijającym się kaszlu kenelowym, takie jak wydzielina z nosa czy oczu lub kaszel. Za pomocą stetoskopu osłucha tchawicę i płuca.

Aby wykryć ostrą infekcję wirusową lub bakteryjną, pobierze wymaz z gardła i nosa. Pobrany materiał trafi do laboratorium, gdzie zostanie przebadany metodą bezpośrednią poprzez hodowlę lub reakcję łańcuchową polimerazy (test PCR).

Aby wykryć utajoną postać choroby, konieczne będzie również pobranie krwi w celu sprawdzenia obecności przeciwciał (białek ochronnych).

Leczenie: Jak leczy się kaszel kenelowy u psów?

Aby zwalczyć obecne w organizmie psa bakterie, weterynarz przepisze mu antybiotyki (np. doksycyklinę). Jednak, aby zapobiec powstaniu niebezpiecznej lekooporności, przed ich podaniem zleci wykonanie antybiogramu.

Obok celowanej terapii antybiotykowej, lekarz zaleci również leczenie objawowe w postaci leków przeciwkaszlowych i przeciwgorączkowych. Na ewentualną wydzielinę z oczu weterynarz przepisze odpowiednią maść.

Podczas leczenia, należy regularnie sprawdzać temperaturę ciała psa, aby określić, czy terapia przynosi pożądane efekty.

Natomiast aby odciążyć układ odpornościowy, warto zadbać o warunki, w których przebywa pies i usunąć ewentualne braki w zakresie higieny. Ponadto, w okresie leczenia zrezygnujcie z uprawiania psich sportów czy udziału w zawodach sportowych. W ten sposób unikniesz zarażenia innych psów i zapobiegniesz stresowi, który dodatkowo obciąża organizm psa.

Przyczyny: Jakie są przyczyny kaszlu kenelowego?

Specjaliści określają mianem kaszlu kenelowego wywołanego przez wirusy i bakterie również zespół zakaźnego zapalenia tchawicy i oskrzeli lub psią grypę.

Ta choroba układu oddechowego dotyka psy, wilki, lisy i szopy na całym świecie. Narażone na nią są zwłaszcza osłabione zwierzęta (np. szczenięta, psi seniorzy lub chore psy).

Co ją wywołuje?

Głównym sprawcą kaszlu kenelowego jest wirus parainfluenzy typu 2 (CPIV 2) oraz bakteria Bordetella bronchiseptica, ale mogą go wywoływać również inne patogeny:

Wirusy:

• psi adenowirus typu 2 (CAdV 2),
• psi herpeswirus 1 (CaHV 1),
• wirus grypy typu A,
• wirus nosówki (CDV),
• reowirusy,
• psi koronawirus (CrCoV).

Bakterie:

• Bordetella bronchiseptica,
• rzadziej: mykoplazmy, Klebsiella, Pseudomonas.

Przenoszenie: Jak psy zarażają się kaszlem kenelowym?

Jeżeli wirusy trafią do organizmu Twojego psa drogą kropelkową lub za pośrednictwem skażonych przedmiotów (np. zabawki lub miska), dostają się one do błon śluzowych górnych dróg oddechowych, gdzie namnażają się, zwłaszcza w węzłach chłonnych.

Wraz z limfą przedostają się do krwiobiegu, a wraz z krwią do różnych organów wewnętrznych. Tam uszkadzają tkanki i zwiększają ryzyko wtórnych infekcji bakteryjnych, które z kolei pogarszają przebieg choroby.

Zakaźne zapalenie tchawicy jest dolegliwością wieloczynnikową

Ta choroba układu oddechowego nie bez przyczyny nazywana jest kaszlem kenelowym czy psiarniowym. Występuje ona przeważnie w miejscach dużych skupisk psów (np. w schroniskach, klinikach lub na wystawach).

Aby pojawił się kaszel, nie wystarczy sam kontakt z patogenem, muszą pojawić się również inne sprzyjające okoliczności, takie jak czynniki fizyczne – temperatura czy wilgotność powietrza, niewłaściwa higiena lub silny stres – na przykład podczas długiej podróży – dodatkowo zwiększające ryzyko wystąpienia objawów.

Zapobieganie: Tak uchronisz swojego psa przed infekcją

Jako że kaszel kenelowy jest dolegliwością wieloczynnikową, profilaktyka musi być zapewniona na kilku płaszczyznach. Wyeliminuj ewentualne braki w warunkach utrzymania i czynniki stresogenne.

Regularnie czyść i dezynfekuj miejsce karmienia psa i jego zabawki, unikaj przebywania psa w warunkach dużej wilgotności i niskich temperaturach.

Możesz też zaszczepić swojego czworonoga przeciwko zakaźnemu zapaleniu tchawicy i oskrzeli. Masz do wyboru dwa rodzaje szczepionek:

• wirus parainfluenzy typu 2 + bakteria Bordetella bronchiseptica,
• wirus parainfluenzy typu 2 + adenowirus typu 2 + wirus nosówki

Aby osiągnąć wystarczającą do pokonania infekcji odporność, weterynarz poda Twojemu psu pierwszą dawkę po ukończeniu ósmego tygodnia życia. Kolejną dawkę należy przyjąć po upływie czterech tygodni, a następne co dwa lata.