Nicienie u psa 

Nicienie u psów często pozostają niewykryte przez długi czas. Obecność tych obleńców może być bardzo niebezpieczna. Dlatego bardzo ważne jest – oprócz odpowiedniej profilaktyki – aby w porę rozpoznać objawy i leczyć je za pomocą leków.

Objawy: Jak zachowuje się pies, który ma nicienie?

Zarażenie nicieniami u psów często przez długi czas przebiega bezobjawowo. Może się zdarzyć, że po kilku miesiącach lub latach Twój pies wykazuje tylko niektóre z następujących objawów obecności glisty:

• Utrata apetytu i utrata wagi.
• Obniżenie ogólnego stanu zdrowia w wyniku anemii.
• Objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak śluzowa lub krwawa biegunka lub wymioty.
• Szczenięta często wykazują zaburzenia rozwojowe.
• Matowa i kudłata sierść.
• Pies odczuwa swędzenie w okolicy odbytu i ślizga się pupą po podłodze (jakby jeździł na sankach).
• Zarażenie nicieniami sercowymi lub płucnymi powoduje problemy z oddychaniem, takie jak kaszel lub duszności.
• Zaburzenia krzepnięcia, które stają się zauważalne w postaci krwawień, krwiaków lub krwawych stolców.

Czy robaki mogą być również przenoszone na ludzi?

Ze względu na fakt, że niektóre gatunki mają również potencjał zoonotyczny, ludzie – zwłaszcza dzieci – mogą również zarażać się nicieniami.

Rozpoznanie: Jak wykrywa się nicienie u psów?

W przypadku podejrzenia obecności glisty weterynarze mogą przeprowadzić badanie kału. W najlepszym przypadku potrzebna jest zbiorcza próbka kału zawierająca trzy świeże próbki z trzech kolejnych dni.

W wykrywaniu jaj i larw w kale pomocne są różne metody, takie jak metoda flotacyjna lub metoda lejka.

Lekarze weterynarii mogą również wykryć antygeny niektórych robaków za pomocą badania krwi.

Terapia: Jak leczy się nicienie u psów?

W ostatnich latach naukowcy donoszą nie tylko o postępującej oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe, ale także na leki przeciw robakom. Dlatego też specjaliści zalecają, aby leczenie u zwierząt nie było przeprowadzane pochopnie i odbywało się wyłącznie po uprzednim zbadaniu kału.

Weterynarze zalecają przestrzeganie określonego schematu odrobaczania. Zgodnie z nim szczenięta powinny być odrobaczane w wieku dwóch, czterech, sześciu i ośmiu tygodni. Należy wtedy testować go co trzy miesiące i w razie potrzeby odrobaczyć.

Po przeprowadzeniu u psa kuracji odrobaczającej przeciwko nicieniom, ważne jest sprawdzenie skuteczności leczenia poprzez ponowne zbadanie kału. W zależności od leku, powinno to nastąpić siedem dni (np. fenbendazol) lub trzy tygodnie (np. makrocykliczne laktony) po ostatnim podaniu specyfiku.

Przyczyny: Z czego wynika obecność nicieni?

Glisty (nicienie) to różne rodzaje robaków, które mogą zarażać nie tylko psy, ale także inne zwierzęta, takie jak koty czy konie. Jak sama nazwa wskazuje, mają kształt nitkowaty, a z uwagi na to, że są endopasożytami, żyją w ciele żywiciela. W przeciwieństwie do nich ektopasożyty (np. kleszcze, roztocza lub pchły) bytują na skórze żywiciela.

Nicienie mogą mieć od kilku milimetrów do ponad metra długości.

Najczęściej występujące nicienie u psów

Istnieją różne rodzaje nicieni. U psów szczególnie często występują:

• Tęgoryjce
• Glisty
• Nicienie płucne
• Robaki sercowe

Rokowania: Jakie są szanse na wyleczenie?

Rokowanie w przypadku obecności nicieni u psów zależy od konkretnego rodzaju nicieni i stanu zdrowia psa. Psy z obniżoną odpornością, czyli np. chore zwierzęta lub szczeniaki, mają większe ryzyko rozwoju poważnych chorób.

Jeśli przeoczysz inwazję robaków u psa lub nie poddasz go leczeniu, może dojść do poważnego uszkodzenia płuc lub problemów żołądkowo-jelitowych. W ciężkich przypadkach zarażenie tymi robakami może być nawet śmiertelne.

Profilaktyka: Jak chronić psa przed nicieniami?

Glisty występują nie tylko u żywiciela, ale także w środowisku jako stadia zakaźne. Aby uniknąć zarażenia psa, innych zwierząt i dzieci, należy podjąć następujące działania:

• Regularnie (mniej więcej co cztery miesiące) badaj psa u weterynarza pod kątem występowania robaków, zwłaszcza jeśli stosujesz dietę opartą na surowym mięsie (BARF).
• Jeśli to możliwe, zawsze usuwaj odchody psów, aby ograniczyć narażenie.
• Nie karm psa resztkami surowego jedzenia.
• Nowe zwierzę w domu należy poddać kwarantannie do czasu uzyskania negatywnego wyniku badania.
• To samo dotyczy suk przed zapłodnieniem.