Criollo

Podobnie jak w swojej ojczyźnie, również w Europie Criollo wykorzystywany jest do pracy z bydłem, ale rzadko w celach zarobkowych.

Można zobaczyć go w różnych dyscyplinach westernowych i working equitation, promujących tradycyjny styl jazdy. Poza tym, jego ekstremalna wytrzymałość sprawia, że cieszy się dużą popularnością w konkurencji rajdów długodystansowych.

Criollo w rekreacji

Criollo to inteligentne, niewymagające i posłuszne konie. W Ameryce postrzegane są jako konie robocze i w tym celu wykorzystywane. Nie ma tu mowy o żadnym rozpieszczaniu.

Nie oznacza to jednak, że w odpowiednich warunkach nie zbudują bliskiej relacji ze swoimi opiekunami i nie staną się ich prawdziwymi przyjaciółmi. Są świetnym materiałem na konie rekreacyjne, dla jeźdźców szukających niezawodnego i spokojnego wierzchowca dla siebie i swojej rodziny.

Aktywności: Criollo jest stworzony do pracy

Niezależnie od tego, czy kupujesz konia tej rasy w celach rekreacyjnych czy sportowych, musisz zapewnić mu odpowiednie aktywności. Ze względu na swoją historię, Criollo ma ogromną potrzebę ruchu oraz pokonywania wyzwań fizycznych i umysłowych.

Nie jest to spokojny koń, któremu wystarczy codzienne wypasanie na łące. Naturalnie Criollo także potrzebuje odpowiedniego treningu, aby umieć radzić sobie w codziennym życiu w otoczeniu stajni, samochodów i ludzi.

Trudny test
W Ameryce Południowej Criollo sprawdzane są pod kątem wytrzymałości i zdolności regeneracyjnych w ramach tak zwanej próby Marcha, podczas której w ciągu 14 dni (w tym dzień odpoczynku), konie muszą pokonać 750 kilometrów z ważącym 90 kilogramów jeźdźcem na grzbiecie i przy braku paszy treściwej. Przed próbą zwierzęta nie mogą przechodzić żadnych specjalnych treningów.

Czy Criollo nadają się do noszenia ciężarów?

Chociaż przedstawiciele tej rasy mają dłuższy grzbiet, dzięki silnym mięśniom nie ma on tendencji do wyginania się. Dlatego świetnie sprawdzają się również w noszeniu ciężkich ładunków i wytrzymują obciążenia dużo większe niż wiele innych ras.

Jeśli szukasz naprawdę zdrowego i nieskomplikowanego konia, warto zastanowić się nad Criollo. Jego serce, płuca i układ mięśniowo-szkieletowy rzadko sprawiają problemy.

Mocne kopyta są odporne na wszelkie niedogodności i z reguły nie wymagają nawet podkuwania. Jedyne, o czym tak naprawdę nie należy zapominać, to regularne szczepienia i kontrole u lekarza weterynarii.

Czy konie tej rasy cierpią na jakieś konkretne przypadłości?

Jeśli Criollo zacznie niedomagać zdrowotnie, będzie to z dużą dozą prawdopodobieństwa spowodowane niewłaściwymi warunkami utrzymania i nieodpowiednim żywieniem. Zbyt duża ilość tłustej trawy i innych bogatych w białko pasz przy niewystarczającej ilości ruchu szybko spowodują nadwagę u koni tej rasy.

Mogą pojawić się u nich także choroby metaboliczne, takie jak zespół Cushinga. Niektóre wierzchowce, przede wszystkim te importowane z zagranicy, zmagają się z egzemą letnią (tzw. lipcówką).

Jak długo żyje Criollo?

Criollo może żyć 30 i więcej lat, co sprawia, że jest wyjątkowo długowieczny, nawet jak na małego konia.

W swojej ojczyźnie Criollo ściśle współpracują z gauczami i są nierzadko wystawiane na ciężkie próby. Po tygodniu nieprzerwanego wysiłku kowboje zmieniają swoich partnerów i wypuszczają je na pastwisko. I na tym kończy się opieka nad nimi.

Jakie potrzeby i wymagania mają Criollo?

Konie tej rasy na pewno nie będą szczęśliwe, przebywając w stajni, regularnie otrzymując paszę treściwą do jedzenia i rzadko mając okazję do swobodnego ruchu. Zanim zdecydujesz się na zakup Criollo, zastanów się więc, czy jesteś w stanie zapewnić mu warunki, jakich potrzebuje.

• Dużo lepiej będzie czuł się bowiem na niezbyt zasobnej w pożywienie łące lub przestronnym wybiegu. Nie straszny mu upał czy zimno, ale warto zapewnić mu schronienie w postaci wiaty.
• Ogranicz do minimum paszę treściwą lub zupełnie z niej zrezygnuj, a ewentualne suplementy diety podawaj z uwzględnieniem jego rzeczywistych potrzeb. W tym celu warto wykonywać regularne badania krwi, aby wykryć ewentualne niedobory składników odżywczych.
• Wszelkie zabiegi pielęgnacyjne czy chociażby szczotkowanie należy także wykonywać z umiarem. Kąpiel z użyciem szamponu powinna być absolutnym wyjątkiem.
• Zapewnij swojemu podopiecznemu regularny i intensywny ruch.
• Jego mocne kopyta z reguły świetnie radzą sobie bez podków, niemniej należy je sprawdzać i werkować.

Kiedy hiszpańscy kolonialiści osiedlili się w Argentynie w XVI wieku, wraz z nimi przybyły ich konie. Jednak w 1540 roku Hiszpanie musieli opuścić Buenos Aires i znaczną część z nich porzucić.

Od tych iberyjskich koni, w tym andaluzów, wywodzi się Criollo. Przez kolejne 40 lat konie te rozmnażały się w pełni samodzielnie i w najtrudniejszych warunkach.

W 1580 roku nowi osadnicy natknęli się w Buenos Aires na około 12.000 zdziczałych Criollo. Środowisko, w którym żyły oraz naturalny proces selekcji sprawił, że przetrwały najsilniejsze i najbardziej wytrzymałe osobniki.

Powstanie nowoczesnej hodowli Criollo

Od tego momentu etap ich izolacji dobiegł końca. Za sprawą mniej lub bardziej przypadkowego krzyżowania i niekontrolowanej hodowli, rasa ta na przestrzeni wieków prawie wyginęła.

Na początku XX wieku, Argentyńczyk, dr Emilio Solanet, rozpoczął ratowanie rasy – w odległych rejonach wiejskich Patagonii poszukiwał najbardziej oryginalnych przedstawicieli rasy. W 1923 roku założył dla nich księgę stadną i ustanowił związek hodowlany. Znany dziś Criollo powstał więc częściowo w wyniku krzyżowania wstecznego.