Koń Shire

Warunki utrzymania: Przestrzeń i stabilizacja

Niezależnie od rasy, do dobrego samopoczucia i zachowania zdrowia konie potrzebują kontaktu z innymi końmi, dużo ruchu i miejsca, gdzie mogą spokojnie pobierać pożywienie, którego ze względu na swoją masę, potrzebują całkiem sporo.

Warto zwrócić uwagę na następujące aspekty:

• Konie tej rasy preferują chów wolnowybiegowy.
• W przypadku chowu stajennego, wielkość boksów należy odpowiednio dostosować zgodnie z zasadą: (Wysokość w kłębie x 2)².
• Potrzebują dużej przestrzeni do swobodnego ruchu.
• Pomimo swojej delikatności i łagodności, są to bardzo silne zwierzęta, dlatego pastwiska, na których przebywają należy odpowiednio ogrodzić i zabezpieczyć, aby zapobiec ich ewentualnemu sforsowaniu.
• Należy również zadbać o to, aby podłoże padoków było równe i suche.

Utrzymanie koni tej rasy nie jest trudne. Tak naprawdę jedyne, co wymaga szczególnej pielęgnacji w ich przypadku, to szczotki porastające kończyny. Należy je regularnie czyścić, sprawdzać pod kątem obecności ciał obcych, urazów czy ewentualnej grudy, czyli infekcji skóry w obrębie pęciny.

Żywienie: Shire potrzebuje dużej ilości paszy objętościowej

Dietę koni należy ustalać w zależności od obciążenia pracą i tego jak wykorzystują paszę. Ponadto należy uwzględnić ich żywienie w zgodzie z zasadami obowiązującymi dla rasy również ze względu na jej pochodzenie.

Konie rasy Shire pochodzą z Anglii, gdzie żywiły się głównie posiekanym sianem i słomą. Pasze treściwe należy zatem zadawać ostrożnie, podobnie jak białko, którego nadmiar może prowadzić do wspomnianej grudy. Podstawą diety tych zwierząt powinna być pasza objętościowa, a jej ilość zgodna z zasadą: Kilogram paszy objętościowej na każde 100 kilogramów masy ciała.

Dietę warto uzupełniać w minerały i witaminy w postaci suplementów.

Zdrowie: Długie życie dzięki troskliwej opiece

Szczotki porastające kończyny przedstawicieli tej rasy są ich niewątpliwą ozdobą, ale stanowią też idealne środowisko do rozwoju grudy. Jej powstawaniu, oprócz właściwej diety, zapobiegnie odpowiednia pielęgnacja.

Konie rasy Shire to konie późno dorastające, co oznacza, że potrzebują więcej czasu na osiągnięcie dojrzałości niż inne konie. Z tego względu należy pamiętać, aby nie obciążać ich ciężką pracą zbyt wcześnie w celu uniknięcia nieprawidłowego rozwoju układu mięśniowo-szkieletowego.

Uwaga przy odrobaczaniu: W przypadku tak dużej wagi, zwyczajowa dawka preparatu odrobaczającego może okazać się nieskuteczna.

Jak długo żyje Shire?

Osiemnasty rok życia to optymalny czas na przejście na końską emeryturę, na której przy odpowiedniej opiece i trosce osiągnie wiek 20 lub więcej lat.

Zakup: Z jakim wydatkiem muszę się liczyć, kupując konia rasy Shire?

Jeśli już wiesz, że Shire to koń dla Ciebie, poszukaj ofert sprzedaży u prywatnych właścicieli lub hodowców.

Ile kosztuje koń rasy Shire?

Za przedstawiciela tej rasy zapłacimy co najmniej 20.000 złoty. Musimy też pamiętać, że decydując się na kupno Shire, musimy uwzględnić nieco większe wydatki związane z jego żywieniem a także większe zapotrzebowanie na przestrzeń uwarunkowane jego gabarytami.

Pochodzenie: Skąd pochodzą konie Shire?

Ich ojczyzną jest Anglia, a ich nazwa pochodzi od nazwy jednostki terytorialno-administracyjnej w epoce anglosaskiej, odpowiadająca późniejszemu hrabstwu. Tam hodowano je na początku jako konie wierzchowe dla rycerzy, a następnie jako konie robocze i zaprzęgowe.

Ich współczesny wzrost udało się osiągnąć dzięki krzyżowaniu z innymi rasami silnych koni zimnokrwistych, były więc w stanie z łatwością transportować ciężkie uzbrojenie na duże odległości.

Początki hodowli

Początki zorganizowanej hodowli tej rasy sięgają 1878 roku, kiedy utworzono stowarzyszenie English Cart Horse Society, które dzisiaj znane jest pod nazwą Shire Horse Society. Wysiłki jego członków sprawiły, że konie Shire istnieją do dziś. Ze względu na malejącą potrzebę wykorzystywania ich w rolnictwie, wielu przedstawicieli tej rasy sprzedano do Szkocji, do hodowli koni rasy Clydesdale, ale dzięki wprowadzeniu księgi stadnej, udało się je uratować od wyginięcia.