Koń andaluzyjski

Ich przyjemny charakter w parze z predyspozycjami do sportu na najwyższym poziomie sprawiają, że andaluzy są bardzo popularnymi towarzyszami człowieka w wielu dyscyplinach. Czy to sport rekreacyjny, czy zawodowy, z tymi końmi udany duet stworzą zarówno dzieci jak i dorośli.

Konie andaluzyjskie w ujeżdżeniu

Z Hiszpanii, andaluzy wyruszyły na podbój całego świata. Uważa się je za wzór pierwotnej rasy koni barokowych, a tym samym wierzchowce tworzące podwaliny pod współczesną dyscyplinę ujeżdżenia. Ich harmonijna budowa predestynuje je właśnie do klasycznego ujeżdżenia, a nawet wyższej szkoły jazdy.

Konie andaluzyjskie są mistrzami w zebranych chodach, z imponującą lekkością i precyzją wykonują najbardziej wymagające figury ujeżdżeniowe, takie jak piaf czy pasaż. Na czworoboku emanują harmonią i równowagą, a ich chody są sprężyste i wyraziste.

Konie andaluzyjskie w Working Equitation

Ale andaluzy potrafią wiele więcej! Przy odpowiednim szkoleniu, ten elegancki i subtelny koń ujeżdżeniowy może być również silnym i wytrzymałym koniem roboczym, który myśli samodzielnie i podejmuje błyskawiczne decyzje.

Dzięki swojej inteligencji, bez problemu opanowują najbardziej złożone wzorce ruchowe, wymagane w dyscyplinach takich jak Doma Vaquera czy Working Equitation. W slalomie czy na arenie z bykiem, koń andaluzyjski jest zwinny, szybki i zręczny.

Do kogo pasuje koń andaluzyjski?

Konie andaluzyjskie uważane są za łatwe w szkoleniu, lubiące wyzwania i różnego rodzaju ćwiczenia. Ale niekoniecznie muszą być zawodowymi sportowcami czy przechodzić treningi na najwyższym poziomie. Wystarczy być nieco bardziej wytrawnym jeźdźcem, aby docenić ich umiejętności i wszechstronne zdolności.

Konie te potrzebują jeźdźców, którzy będą chcieli stworzyć z nimi zgraną drużynę i wspierać je w ich rozwoju. Najlepiej będą czuły się mogąc trenować kilka godzin dziennie – dzięki temu ich potrzeby w zakresie ruchu i zabawy zostaną zaspokojone.

Warto zaplanować dla nich więc kilka krótszych jednostek treningowych i dbać o ich różnorodność, aby utrzymać ich chęć do pracy na odpowiednim poziomie.

Te hiszpańskie konie wyglądają tak szlachetnie i wrażliwie, że najchętniej zamknęłoby się je w bezpiecznym stajennym boksie. Ale pozory mylą! Konie te są niezwykle wytrzymałe. Poza tym, w stajni andaluzom brakowało miejsca do zabawy, kałuż i piachu do tarzania się oraz innych koni, z którymi mogłyby przeprowadzać wzajemną toaletę sierści.

Dlatego należy zapewnić im chów wolnowybiegowy lub przynajmniej możliwość regularnego przebywania na pastwisku. Konie andaluzyjskie to bardzo towarzyskie zwierzęta, które najlepiej funkcjonują w stadzie. Trzymane w pojedynkę czują się samotne i nieszczęśliwe, rozwijają również problemy behawioralne.

W zimie andaluz potrzebuje ochrony!

Konie andaluzyjskie pochodzą z okolic, gdzie panuje ciepły i suchy klimat i gdzie zimy nie są tak mroźne jak u nas. W związku z tym lepiej radzą sobie z dużą ilością słońca niż temperaturą poniżej zera.

Dlatego stajnie w Europie Środkowej powinny zapewnić im odpowiednią ochronę przed zimnem, a ich opiekunowie obligatoryjnie wyposażyć je w derki. W przeciwnym razie, w naszej szerokości geograficznej będą najzwyczajniej marzły.

Ukształtowane przez swoje pochodzenie konie andaluzyjskie doskonale przystosowały się do tamtejszych warunków życia. Typowe dla nich dolegliwości wynikają więc z warunków, jakie panują w naszej części Europy.

Jałowe gleby to dobre gleby

Metabolizm koni andaluzyjskich jest bardzo dobrze dostosowany do jałowych gleb Hiszpanii. Nasze bogate w roślinność łąki mogą zatem prowadzić do chorób związanych z zaburzeniami metabolicznymi, takich jak ochwat. Powszechna wśród przedstawicieli tej rasy jest również lipcówka, czyli egzema letnia.

Podatność na problemy z kopytami

Konie hiszpańskie mają bardzo małe i strome kopyta, co sprawia, że są podatne na różnorodne problemy. Kowale podkuwający je powinni więc zawsze dokładnie się im przyglądać i zadbać o odpowiednie podkucie.

Ponadto, miewają skłonność do strychowania, czyli ocierania jednej kończyny o drugą, co zwiększa ryzyko zwyrodnienia stawów.

Koń andaluzyjski pochodzi z Hiszpanii, a jego korzenie sięgają czasów, gdy muzułmańscy Maurowie podbili i okupowali Hiszpanię.

Prawdopodobnie, rasa ta powstała ze skrzyżowania importowanych wówczas koni z końmi rodzimymi. Na początku te dzielne konie walczyły z bykami na arenie lub transportowały watażków na pola bitew.

Królewscy fani

Jednak ich imponujący wygląd nie mógł umknąć uwadze szlachty: Nawet królowie chcieli mieć u swego boku tego szlachetne wierzchowce.

W XV wieku hiszpańska rodzina królewska rozpoczęła więc systematyczną hodowlę i szkolenie tych eleganckich zwierząt, a preferowany wówczas dworski styl jazdy uważany jest za początek dzisiejszej dyscypliny ujeżdżenia.