Hybrydowe rasy psów

Rasy hybrydowe są obecnie bardzo modne. Co jest takiego wyjątkowego w tych czworonogach? Na najważniejsze pytania dotyczące hybrydowych ras psów odpowiemy w poniższym artykule.

Jak powstają hybrydowe rasy psów?

Pies hybryda jest potomkiem rodziców należących do dwóch różnych ras. Od typowych mieszańców psy hybrydowe różnią się tym, że mają rasowych rodziców. Niemniej jednak są to nadal mieszańce. Jeśli celem krycia było połączenie określonych cech rodziców, jego owocem będzie pies hybrydowy lub designerski.

Psy hybrydy są od kilku lat bardzo modne. Pionierem w tym zakresie jest labradoodle, powstały ze skrzyżowania labradora retrievera z pudlem. Miał on połączyć pozytywne cechy obu ras i zrobić karierę jako pies dla alergików. Wally Conron, „wynalazca” labradoodla, dziś żałuje celowego krzyżowania ras i twierdzi, że wypuścił w świat „potwora Frankensteina”. Wiele osób bowiem upatruje w tym trendzie źródła szybkiego zarobku, co może zaszkodzić charakterowi i zdrowiu psów.

Czym różnią się psy hybrydowe od psów designerskich?

Każdy pies designerski jest hybrydą, ale nie każdy pies rasy hybrydowej jest psem designerskim. Pies hybryda może powstać zupełnie przypadkowo, na przykład, gdy suka hodowlana będąca w rui ucieknie z domu, aby spotkać się z psem sąsiada. Jeśli suka jest maltańczykiem, a pies jamnikiem, ich młode w sposób niezamierzony odziedziczą cechy psów obu ras.

Psy designerskie z kolei powstają w wyniku celowej hodowli. Zatem jeśli ci sami sąsiedzi stwierdzą, że chcą połączyć zalety jamnika Waldiego z niezwykłym charakterem maltańczyka, pies rasy hybrydowej stanie się psem rasy designerskiej.

Czy psy hybrydowe są zdrowsze?

W pierwszym pokoleniu psy ras hybrydowych mogą być zdrowsze niż psy rasowe, co ma związek z efektem heterozji, czyli poprawy stanu zdrowia w wyniku spotkania się ze sobą zupełnie nowych genów.

Jednak, tak naprawdę jest to tylko część prawdy. W przypadku hybrydowych ras psów, obowiązkowe badania hodowlane przeprowadzane są rzadko. Nie podlegają one żadnej kontroli, a tzw. hodowcy nie muszą być zrzeszeni w związku. W ten sposób rasowe zwierzęta z deficytami zdrowotnymi mogą bez problemu trafić do hodowli hybrydowych ras psów, a ich potomstwo może mieć pecha i odziedziczyć problemy zdrowotne po obojgu rodzicach.

Do tego dochodzą możliwe dolegliwości wynikające z połączenia się dolegliwości rodziców. Przykładem są problemy skórne i problemy z sierścią u labradoodli, wynikające ze skrzyżowania dwóch różnych typów sierści, które nie zawsze ze sobą współgrają. Źródłem problemów mogą być również zęby, gdy wąski zgryz pudla spotka się z szerszym zgryzem retrievera.

Na co zwrócić uwagę podczas zakupu?

Tak, jak w przypadku zakupu każdego szczenięcia, należy upewnić się, że psy wychowywane są z miłością i troską. Hodowca powinien umożliwić przyszłemu opiekunowi wizytę w swojej hodowli i poznanie rodziców malucha. Profesjonalny hodowca nie będzie chciał jedynie pozbyć się swojego podopiecznego, ale także wiedzieć do jakich rąk trafi. Dlatego możesz spodziewać się, że będzie miał do Ciebie kilka pytań. Dowiedz się, jakie są choroby typowe dla rasy psich rodziców i zapytaj hodowcę o to, jak o nie dbać. Jeśli nie będzie umiał odpowiedzieć na Twoje pytania, lepiej zrezygnuj z zakupu.

Szczenię powinno opuścić dom rodzinny najwcześniej w wieku dziewięciu tygodni, być kilkukrotnie odrobaczone, zaszczepione i posiadać unijny paszport dla zwierząt. Nie pozwól się skusić na wygórowaną cenę. Hodowcy hybrydowych ras psów, w wielu przypadkach nieposiadający żadnego know-how ani wiedzy na temat genetyki czy standardów rasowych, często sprzedają swoje szczenięta za wyższą cenę niż hodowcy psów rodowodowych, myśląc, że trafili na przysłowiową żyłę złota. W rzeczywistości rzadko przywiązują taką samą wagę do zdrowia, typu i charakteru psa co do zysku.

Czy psy hybrydy łączą w sobie najlepsze cechy obu ras?

Niestety, tylko przy dużym szczęściu. Poza tym, najlepsze osobniki danej rasy zazwyczaj pozostają w rękach samego hodowcy. Dlatego, podobnie jak w przypadku kwestii zdrowotnych: Jeśli potomstwo może odziedziczyć po rodzicach dobre cechy, może również odziedziczyć te złe.

Czy psy hybrydy mogą tworzyć samodzielne rasy?

Krzyżując na przykład pudla z owczarkiem, nie wiemy jaki będzie efekt końcowy: Długa lub kręcona sierść, więcej owczarka, czy więcej pudla – zdarzyć może się tak naprawdę wszystko.

Jeśli natomiast skrzyżujemy ze sobą hybrydy, niespodzianka będzie jeszcze większa. Ich potomstwo może wyglądać zupełnie jak pudle. Dlatego krzyżowanie hybrydowych ras psów pokolenia F2 trudno uzasadnić zamiarem uzyskania najlepszych cech psów dwóch ras.

Z psa hybrydy może jednak z biegiem czasu wykształcić się samodzielna rasa. Taki cel przyświecał chociażby hodowli australijskich labradoodli. Zanim proces rozwoju rasy został ukończony, labradoodla łączono z irlandzkim spanielem dowodnym, cocker spanielem oraz Irish soft coated wheaten terierem, by uzyskać u niego konkretne cechy, charakteryzujące psy wspomnianych raz. Kolejnym przykładem jest Kromfohrländer – hybryda psa rasy Griffon Vendéen i foksteriera, która ma obecnie niestety duży współczynnik chowu wsobnego.

Czy hybrydowe rasy psów są odpowiednie dla alergików?

W zasadzie nie. Wielu miłośników psów zadając to pytanie, chciałoby wiedzieć czy dany pies hybryda linieje czy nie. W przypadku psich hybryd nie można tego przewidzieć, nawet jeśli mamy na myśli krzyżówkę z pudlem. Wiele psów mających w swej nazwie człon „doodle” gubi włosy, ponieważ odziedziczyły tę cechę po gubiącym włosy rodzicu. Im więcej loków ma pies, tym mniejszy jest ubytek sierści. Pies hybryda może pochodzić od dwóch psów posiadających podwójną sierść, takich jak owczarek i szpic i linieć.

Jednak szukając nieliniejącego czworonoga, należy pamiętać o dwóch kwestiach: Po pierwsze będzie wymagał dużo pielęgnacji – pudel na przykład musi być regularnie strzyżony. A po drugie: Również psy, które nie linieją mogą wywoływać alergię.

Jakie są alternatywy dla hybrydowych ras psów?

Istnieje ponad 350 ras psów, zatem dla każdego miłośnika czworonogów znajdzie się odpowiednia. Jednak w obliczu przepełnionych niechcianymi zwierzętami schronisk, każdy zwolennik psów hybrydowych powinien zadać sobie pytanie, czy jest sens powoływać do życia kolejne mieszańce.

A jeśli koniecznie chcesz mieć psa rasowego: Może warto pomyśleć o pudlu? Pudle to bardzo mądre zwierzęta, a przy odrobinie cierpliwości i konsekwencji łatwe do wyszkolenia. W przeciwieństwie do wielu hybryd pudli, nie gubią sierści i dostępne są w różnych rozmiarach: Od miniaturowego pudla toy do pokaźnych rozmiarów pudla królewskiego.

Jako że pudle to rasa uznana od wieków, bez większych problemów można znaleźć odpowiedzialnego hodowcę. Jeśli natomiast preferujesz indywidualną mieszankę, możesz odwiedzić pobliskie schronisko dla psów, gdzie na nowy dom zawsze czekają dziesiątki psów.