Neon czerwony (Paracheirodon axelrodi)

Artykuł napisany przez Franziska G., Weterynarz

Neon czerwony dobrze czuje się w ławicy i wśród roślin.

Neon czerwony zasługuje na swoją nazwę – jaskrawoczerwony spód i niebieski pas na bokach sprawiają, że ta słodkowodna ryba przyciąga wzrok. Z naszego opisu dowiesz się, czy ta mała rybka nadaje się dla początkujących akwarystów i na co należy zwrócić uwagę przy jej hodowli.

Spis treści

Wygląd: Czerwony i niebieski zdradzają, że jest to ryba ozdobna
Warunki utrzymania: Jak założyć akwarium dla Paracheirodon axelrodi?
Żywienie: Czym żywi się neon czerwony?
Zdrowie: Jak wrażliwe są Paracheirodon axelrodi?
Zakup: Ile kosztuje neon czerwony?
Pochodzenie: Skąd pochodzi ta mała ryba słodkowodna?

Wygląd: Czerwony i niebieski zdradzają, że jest to ryba ozdobna

Neon czerwony osiąga wielkość około 4–5 centymetrów. Ta mała rybka nie bez powodu tak się nazwa. Jej cały spód jest jaskrawoczerwony.

Na brzuchu widocznych jest kilka srebrzystych łusek. Nad czerwonym ubarwieniem lśni niebieski pas, który przechodzi w brązowawy grzbiet. Z kolei płetwy są białe i przezroczyste.

Uwaga na ryzyko pomyłki
W przeciwieństwie do neonów czerwonych u bystrzyków neonowych czerwony pas biegnie pod niebieskim pasem tylko do połowy. Z kolei u bystrzyków błękitnych czerwony pas jest ledwo widoczny, za to wyraźnie widać niebieski.

Samica vs. samiec

Szczególnie laikom bardzo trudno jest odróżnić osobniki żeńskie (ikrzyca) od męskich (mleczak). Jedynie pod względem szerokości doświadczeni hodowcy ryb są w stanie rozpoznać, że samice są zazwyczaj szersze niż samce.

neon czerwony — Czerwony od dołu, niebieski od góry: to typowe dla neona czerwonego ubarwienie.

Warunki utrzymania

Warunki utrzymania: Jak założyć akwarium dla Paracheirodon axelrodi?

Neon czerwony jest jedną z najpopularniejszych ryb akwariowych i jest bardzo łatwy w pielęgnacji. Jeśli zdecydujesz się na hodowlę tej pięknej ryby, zbiornik powinien mieć co najmniej 60 litrów pojemności.

Ze względu na swoje południowoamerykańskie pochodzenie, ryba ta ma następujące wymagania dotyczące wartości wody:

twardość całkowita: 3–12°dGH
poziom pH: 5,0–6,5
temperatura: 23–27°C.

Odpowiednie rośliny

Neon czerwony dobrze czuje się w raczej ciemnych miejscach, dlatego należy zapewnić mu gęsto rosnące rośliny wodne. Doskonale sprawdzają się rośliny pływające i wysokie rośliny akwariowe, takie jak np. wąkrotka białogłowa.

Przy pomocy korzeni (np. drewna mangrowego) można zbudować jeszcze więcej kryjówek. Należy jednak upewnić się, że ta tworząca ławice ryba ma wystarczająco dużo miejsca do pływania w środku akwarium.

neony czerwone w akwarium — Neon czerwony chętnie korzysta z kryjówek w akwarium.

Czy neon czerwony jest rybą ławicową?

Neon czerwony jest bardzo pokojowym i aktywnym zwierzęciem, które lubi kontakt z przedstawicielami tego samego gatunku i innymi rybami o pokojowym usposobieniu.

Dlatego zawsze należy trzymać go w jak największej ławicy. Powinna ona obejmować co najmniej sześć do dziesięciu osobników. Lepsza jest jednak większa liczba przedstawicieli gatunku, pod warunkiem, że akwarium jest odpowiednio duże.

Które ryby pasują do neona czerwonego?

W tym samym akwarium nie należy trzymać dużych ryb drapieżnych, ponieważ mogą one uznać neona czerwonego za pokarm. Lepiej nadają się ryby z rodziny karpiowatych (np. razbora klinowa), sumy (np. kirysek pstry) lub okonie (np. pielęgniczka Ramireza).

Z tymi małymi rybkami ozdobnymi zazwyczaj dobrze dogadują się dorosłe krewetki. Jedynie potomstwo krewetek z ostrożności należy trzymać z dala od dorosłych neonów czerwonych, do momentu osiągnięcia przez nie odpowiedniej wielkości.

Żywienie

Żywienie: Czym żywi się neon czerwony?

Neon czerwony jest dość niewymagający w kwestii jedzenia. Oprócz konwencjonalnego pokarmu suchego (płatki) żywi się także pokarmem mrożonym i pokarmem żywym. Nadają się do tego na przykład larwy komarów lub wioślarki.

W swoim naturalnym środowisku żywi się głównie bezkręgowcami, zwłaszcza małymi owadami. Dlatego cząstki pokarmu nie powinny być zbyt duże.

Zdrowie

Zdrowie: Jak wrażliwe są Paracheirodon axelrodi?

Neon czerwony żyje dość długo – dożywa nawet 10 lat i więcej. Oczywiście może osiągnąć taki wiek tylko wtedy, gdy ma szansę na życie zgodne z dobrostanem swojego gatunku.

Ogólnie rzecz biorąc, te ryby akwariowe uważane są za bardzo wytrzymałe. Niemniej jednak mogą one rzecz jasna zachorować na typowe choroby ryb, na które zapadają również inne ryby akwariowe.

Zakup

Zakup: Ile kosztuje neon czerwony?

Decydując się na zakup neonów czerwonych, musisz liczyć się z koniecznością zakupu całej ławicy na raz. Przy cenie wynoszącej zaledwie 4,5–15 złotych za sztukę jest to jednak całkiem niedrogie.

Ten gatunek ryby zazwyczaj można znaleźć w każdym akwarystycznym sklepie zoologicznym. Nie zapomnij jednak doliczyć również kosztów bieżących, takich jak pokarm dla rybek czy koszty związane z opieką weterynarza.

Pochodzenie: Skąd pochodzi ta mała ryba słodkowodna?

Naturalnym siedliskiem neona czerwonego są słabo oświetlone brzegi południowoamerykańskich rzek. Występuje on na przykład w rzekach Rio Negro (Brazylia) i Orinoko (Kolumbia).

Ta zaliczana do kąsaczokształtnych ryba ozdobna żyje tam w wodzie wzbogaconej o substancje humusowe. To jedna z przyczyn brązowego koloru wody. Również w akwarium ryby te chętnie korzystają z obecności substancji humusowych, ponieważ substancje te działają jak naturalny bufor i pozytywnie wpływają na poziom zakwaszenia (poziom pH) wody w akwarium.

Profil neona czerwonego

Inne określenia: neon Axelroda, neonek Axelroda; łac. Cheirodon axelrodi, Hyphessobrycon cardinalis lub Paracheirodon axelrodi
Wielkość: 4–5 cm
Partia akwarium: środkowe i niższe partie akwarium
Hodowla: w ławicy; minimum 6–10 przedstawicieli gatunku, lepiej więcej
Socjalizacja: możliwa, najlepiej z rybami z innych partii akwarium
Akwarium: woda słodka, co najmniej 60 l
Temperatura wody: 23–27°C
Wartości wody: woda miękka, poziom pH 5,0–6,5
Pokarm: pokarm suchy, pokarm mrożony, pokarm żywy
Poziom trudności: początkujący

Franziska G., Weterynarz

Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.

Podziel się swoją opinią

Czy artykuł był pomocny?