Przepiórki stają się coraz bardziej popularne jako zwierzęta gospodarskie czy domowe. Zawdzięczają to nie tylko swoim niewielkim rozmiarom: Jako wyjątkowo łatwe w pielęgnacji zwierzęta, przedstawiciele tego gatunku świetnie sprawdzą się zarówno u początkujących, jak i doświadczonych opiekunów. Poniżej przedstawiamy najważniejsze fakty dotyczące przepiórek oraz informacje na temat prawidłowych warunków ich utrzymania.
© Vladimir Wrangel / stock.adobe.com
Przepiórki to jedne z najmniejszych przedstawicieli ptaków grzebiących.
Przepiórki zaliczane są do ptaków o najmniejszych rozmiarach nie tylko w ramach swojego rzędu: Osobniki żyjące w Europie są podobnej wielkości do kosa, mierzą około 18 cm i ważą około 100 gram. Przedstawiciele niektórych z nich, np. nioski, są cięższe i mogą ważyć nawet 260 gram.
Dziób i ogon są krótkie i zakrzywione, a cała postura przypomina kształtem kulkę. U dzikich przedstawicieli europejskiej przepiórki upierzenie jest szarobrązowe z białym i czarnym kreskowaniem i wyraźnie zaznaczonymi jasnymi paskami na głowie.
To nie jedyny wariant kolorystyczny, w jakim możemy spotkać przepiórki. Istnieją też inne ubarwienia upierzenia, takie jak jasne czy zupełnie białe.
Samca odróżnimy od samicy dzięki odmiennemu ubarwieniu podgardla: Samice mają podgardle z reguły jednokolorowe i generalnie są jaśniejsze od samców.
Istnieje około 100 gatunków przepiórek. Podobna do przepiórki europejskiej jest jej nieco większa kuzynka – przepiórka japońska. Poza tym, istnieje jeszcze dużo mniejsza, bardziej barwna przepiórka chińska, ciesząca się dużą popularnością w Azji. Jako że przepiórki europejskiej nie udało się udomowić, u hodowców znajdziemy w zasadzie wyłącznie przepiórkę japońską – nioskę.
Przepiórki ozdobne mają często bardzo wyraźnie wybarwione upierzenie i są również zwierzętami udomowionymi – ich uroda jest bardzo ceniona wśród hodowców. Do przedstawicieli przepiórek ozdobnych należy, m.in., urokliwy przepiór kalifornijski ze swoją ciekawie ozdobioną głową czy przepiór czubaty.
Z anatomicznego punktu widzenia tak. W praktyce, udomowieni przedstawiciele gatunku wykorzystują tą umiejętność rzadko, jedynie w sytuacjach zagrożenia. Pomimo tego, hodowcy muszą pamiętać, aby zabezpieczyć miejsce, w którym przebywają zwierzęta również od góry, ponieważ tak czy inaczej, przepiórki są ptakami wędrownymi i ich natura pozostaje niezmieniona – w okresie jesiennym hodowcy obserwują wzmożony ruch w stadzie lub próby podejmowania krótkich lotów przez swoich podopiecznych.
© Antje Lindert-Rottke / stock.adobe.com
Ze względu na swoje niewielkie rozmiary i kolor upierzenia, te malutkie ptaki, zazwyczaj trzymane jako nioski, są mistrzami kamuflażu, a dopełnieniem tej charakterystyki jest ich powściągliwość. Są raczej nieśmiałe i nie lubią robić wokół siebie zamieszania.
Pomimo swojej introwertycznej natury, przepiórki są pogodnymi i towarzyskimi zwierzętami – pod warunkiem, że nie są w sytuacji zagrożenia. Najchętniej spędzają czas wśród swoich pierzastych towarzyszy, ale przy zapewnieniu odpowiednich warunków i troskliwej opieki, szybko przywiązują się również do człowieka i pozwalają się oswoić.
Hodowla przepiórek nie jest skomplikowana. W przeciwieństwie do hodowli kur, hodowla przepiórek nie wymaga dysponowania rozległą przestrzenią.
Przepiórki co prawda nie potrzebują tyle przestrzeni życiowej co kury, jednak myśląc o hodowaniu ich w większej grupie, należy zorganizować odpowiednio dużo miejsca: Przepiórki powinny żyć w parach. Japońscy przedstawiciele gatunku najlepiej czują się w grupach około pięciu zwierząt – lubią czuć swoją bliskość i szukają towarzystwa innych ptaków.
Absolutnie nie powinno się trzymać przepiórek w mieszkaniu czy w klatce. Idealnym miejscem do hodowli tych ptaków jest ogród, gdzie można postawić zadaszoną wolierę, rozległy wybieg lub kurnik, w którym zwierzęta nie będą narażone na ataki drapieżników.
Jeśli chodzi o wielkość pomieszczenia, nie istnieją tu żadne ścisłe wymagania, jednak należy zadbać o to, aby na jednym metrze kwadratowym nie żyło więcej niż pięć przepiórek. Przepiórczy domek powinien posiadać również odpowiednią wysokość, co najmniej 50 centymetrów.
Czy hodowlę przepiórek należy zarejestrować? W niektórych przypadkach tak. W tym celu najlepiej zasięgnąć opinii weterynarza, który na pewno będzie dysponował stosownymi informacjami.
Odpowiedni rozmiar woliery, w tym stosowna wysokość, ułatwi utrzymanie jej w czystości. Podłoże najlepiej wyłożyć słomą, trocinami lub korą.
Wprawdzie przepiórki są w stanie znieść niskie temperatury, ale ważne jest, aby w przypadku złej pogody ptaki miały możliwość schronienia się w osłoniętym miejscu, które zapewni również odpowiednie warunki w okresie zimowym. Ponadto, niezbędne będzie miejsce, które zapewni ptakom swobodny ruch, przestrzeń do jedzenia oraz akcesoria do klatek dla ptaków.
Na wybiegu dla przepiórek nie powinno zabraknąć:
Hodowaniem przepiórek może zająć się w zasadzie każdy, jednak wymaga ona pewnego przygotowania.
Konieczne będzie zorganizowanie miejsca, w których mogą dorastać pisklęta, wylęgarni i specjalnej karmy dla piskląt.
© agnormark / stock.adobe.com
Owszem i sprawdza się bardzo dobrze w praktyce. Ptaki te są wprawdzie introwertykami z natury, ale ich socjalizacja jest jak najbardziej możliwa. Możesz trzymać je razem z kurami albo powiększyć stado o nowych przedstawicieli tego samego gatunku.
W naturze, japońscy przedstawiciele gatunku najchętniej spożywają ziarna, nasiona, owoce, trawy, zioła i owady, zatem pokarm udomowionych ptaków powinien zawierać surowe białko, surowe oleje i tłuszcze, błonnik, minerały i aminokwasy. Układając dietę dla naszych podopiecznych, nie możemy zapomnieć o następujących elementach:
W celu skomponowania zbilansowanej diety dla Twojego pierzastego podopiecznego i zapewnienia mu zdrowych warunków bytowania, polecamy skonsultować się z doświadczonym hodowcą.
Przepiórki uchodzą za zdrowe i odporne na choroby, jednak podobnie jak pozostałe ptaki grzebiące, również one mogą cierpieć na pewne dolegliwości.
Typowe choroby obejmują:
Hodowcy powinni bacznie obserwować swoich podopiecznych i w przypadku zauważenia zmian w wyglądzie czy zachowaniu niezwłocznie skontaktować się z weterynarzem. Zwłaszcza w przypadku infekcji spowodowanej bakterią Staphylococcus aureus czas odgrywa ważną rolę.
Pod opieką człowieka zdrowe egzemplarze żyją od trzech do pięciu lat – pod warunkiem, że nie zostaną wcześniej ubite. Ich tuszki są bowiem przysmakiem wielu koneserów drobiu. Jaja przepiórcze również cieszą się dużą popularnością ze względu na intensywny i pikantny smak.
Przepiórki nioski można nabyć już za około dwadzieścia złotych. W przypadku przepiórek ozdobnych cena może być nieco wyższa.
Jeżeli chcesz ożywić swój ogród i sprowadzić do niego przepiórki, poszukaj odpowiedniego hodowcy w swojej okolicy. Stosowne oferty możesz znaleźć również w Internecie czy na giełdach zwierząt.
Już starożytni Egipcjanie doceniali przepiórki za ich mięso i jaja, i podobnie jak współcześnie, wtedy też hodowano przepiórki ozdobne, jednak ich dokładne pochodzenie nie jest znane.
Te niewielkich rozmiarów ptaki występują w Europie, Azji i Afryce, i lepiej się czują na ziemi niż w powietrzu. Podczas gdy przepiórki europejskie preferują ciepły klimat, miejsca obfitujące w roślinność i duże nasłonecznienie, przedstawiciele gatunku z Azji żyją chętniej na podmokłych łąkach.
Jako że przestrzeń życiowa przepiórek w Europie nieprzerwanie się kurczy, od lat ich populacja regularnie się zmniejsza. W Azji hoduje się te ptaki głównie ze względu na ich mięso, ale pomimo tego, gatunkowi nie grozi wyginięcie.
| Nazwa | Przepiórka (Przepiórka europejska: Coturnix coturnix, Przepiórka japońska: Coturnix japonica) |
| Waga | od 100 do 260 gramów |
| Wielkość | do 20 centymetrów |
| Ilość składanych jaj | około 200 jaj rocznie |
| Długość życia | trzy do pięciu lat |
| Warunki utrzymania | zamknięte woliery, bez chowu klatkowego |
| Socjalizacja z innymi zwierzętami | możliwa w przypadku innych małych ptaków grzebiących |
| Pokarm | pokarm dla przepiórek w formie granulatu, zbóż jako uzupełnienie, dodatkowo trawa, zioła, nasiona i warzywa |
| Pochodzenie | Europa, Afryka, Azja |
| Idealne dla | początkujących, rodzin |
Zwierzęta towarzyszą jej odkąd pamięta – nie posiada prawie żadnego zdjęcia z dzieciństwa bez papużki falistej na głowie lub kota na kolanach. Od ponad dziesięciu lat pisze jako redaktorka na różne tematy, od ubezpieczeń zdrowotnych po posiadanie kota. Towarzyszy jej kotka Mimi, która jest najlepszym źródłem inspiracji dla wielu tekstów i zawsze wie, kiedy jest odpowiedni czas na przerwę w pisaniu.
