Jako zwierzę domowe mnicha jest wesołą i żywą towarzyszką. Na wolności ta zielona papuga miniaturowa wyróżnia się przede wszystkim zdolnościami adaptacyjnymi i potrafi zdenerwować co poniektórych. Podsumowaliśmy dla Ciebie wszystko, co musisz wiedzieć o tych uroczych rozrabiakach. Znajdziesz tutaj także cenne wskazówki dotyczące ich hodowli i pielęgnacji.
Wygląd: Jak rozpoznać mnichę?
Upierzenie tych osiągających około 30 centymetrów papug jest niepowtarzalne: głowa, grzbiet, wierzch skrzydeł i ogon błyszczą intensywną zielenią. Ponadto skrzydła i długi ogon zdobią niebieskie akcenty.
Czoło mnich jest szaro-niebieskie, policzki, szyja, brzuch i spód skrzydeł są szare. Nóżki i obwódka oczu również są szare, tylko dziób jest jasnobrązowy.
Jak odróżnić samca od samicy?
Podobnie jak w przypadku większości papug, płci mnichy nie da się określić na podstawie cech zewnętrznych. Różnice między samcami i samicami pod względem koloru i wielkości są zbyt małe.
W celu określenia płci opiekunowie papug są zatem zdani na pomoc weterynarza: z pomocą przychodzi analiza DNA lub badanie endoskopowe.
Charakter: Jak zachowują się te zielone papugi?
Te zielono-szare papugi długoogonowe myślą prawie wyłącznie o tym, co by tu zbroić, i są bardzo pewne siebie. Te niezwykle żywiołowe i ufne towarzyszki najlepiej czują się w swoim gronie, ale lubią też uwagę swoich opiekunów. W razie potrzeby głośno ich wołają.
Nawet jeśli głośności mnichy nie da się zlekceważyć, jako opiekun nie musisz obawiać się ciągłej ekspozycji na dźwięk. Te małe hultaje raczej rzadko podnoszą głos. Są jednak bardzo gadatliwe i nie pozostawiają niczego wokół siebie bez komentarza.
Mnicha uchodzi za wyjątkowo inteligentną. Ma to tę zaletę, że można nauczyć ją mówić. Im inteligentniejsze zwierzę, tym większa jest również potrzeba aktywności. Na szczęście te szarmanckie małe papużki są tak urocze, że z przyjemnością spędza się z nimi dużo czasu.
Budownicza domków wśród papug
Mnichy są jedynymi papugami, które budują gniazda w celach lęgowych – i to nie byle jakie: są tak utalentowane, że za pomocą swoich dziobów tworzą wielorodzinne budynki mieszkalne. Ogromne gniazda, które w naturze mogą ważyć nawet 250 kilogramów, są wykonane z gałązek.
Nie gniewaj się więc na swoją mnichę, jeśli od czasu do czasu pożyczy sobie papier, sznurek czy inny przedmiot znajdujący się w Twoim domu – w jej naturze leży poszukiwanie idealnego materiału do budowy gniazda.
Pochodzenie: Skąd pochodzą mnichy?
Domem mnichy jest Ameryka Południowa, a dokładniej Argentyna, Boliwia, Brazylia, Paragwaj i Urugwaj.
Ten wytrzymały i zdolny do adaptacji ptak występuje dziś również w innych częściach świata – w Ameryce Północnej i wielu krajach Europy Zachodniej, takich jak Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Portugalia czy Hiszpania, mnichy, które pierwotnie pełniły funkcję zwierząt domowych, można spotkać na wolności.
Wielu ludzi martwi jednak rozprzestrzenienie się tych pierzastych mieszkańców Ameryki Południowej. Już Karol Darwin zauważył, że papugi długoogonowe powodują szkody w uprawach na roli. A to jeszcze nie wszystko: Obecnie mnichy są źródłem niebezpieczeństwa w Barcelonie, Madrycie i innych miastach, ponieważ budują ciężkie, wspólne gniazda nad głowami odwiedzających parki, produkują w stadzie duże ilości odchodów i wyjadają pokarm rodzimym ptakom śpiewającym.
Skąd wzięła się nazwa mnichy?
Te zielone papugi swoją nazwę zawdzięczają prawdopodobnie trybowi życia, jaki prowadzą: W dużych gniazdach mnichy żyją razem, prawie jak mnisi w klasztorze. Co więcej, przy odrobinie wyobraźni kolorystyka ich upierzenia może przypominać habit mnicha.
