Cukrówka (synogarlica zwyczajna) 

Chcesz trzymać cukrówki w domu? W takim razie postaraj się zapewnić im możliwość przebywania zarówno na zewnątrz, jak i w pomieszczeniach. Dzięki temu w ciepłe dni będą mogły wygrzewać się na słońcu, a w chłodniejsze schronić się przed deszczem czy niskimi temperaturami.

Wskazówka dotycząca trzymania gołębi na zewnątrz: Ze względów bezpieczeństwa, przestrzeń zewnętrzna musi być zagospodarowana tak, by żadne inne zwierzęta, a przede wszystkim ptaki, nie miały do niej dostępu. Odchody czy mocz dzikich ptaków stanowią bowiem potencjalne ryzyko zarażenia się różnymi chorobami.

Optymalna wielkość woliery

W przypadku jednego gołębia minimalne wymiary klatki wynoszą 70 x 40 x 50 centymetrów (szerokość x głębokość x wysokość), dla pary natomiast 90 x 50 x 50 centymetrów.

Synogarlice potrzebują co najmniej tyle miejsca, aby móc w pełni rozłożyć skrzydła, a ich ogon w pozycji siedzącej powinien być nieskrępowany i nie dotykać siatki woliery.

Wyposażenie woliery dla gołębi

• Gołębie potrzebują schronienia, z którego będą mogły korzystać w nocy lub przy złej pogodzie.
• Należy zorganizować im także odpowiednie miejsca do picia oraz kąpieli.
• W wolierze nie może również zabraknąć naturalnych gałęzi różnej długości, które będą pełniły funkcję grzęd.

Światło i świeże powietrze

Jeśli trzymasz gołębie w domu, muszą mieć dostęp do wystarczającej ilości świeżego powietrza i światła. Jednocześnie należy upewnić się, że nie są narażone na przeciągi.

W tym celu można użyć klatki, która będzie zamknięta z trzech stron. W przeciwieństwie do tradycyjnej klatki, dobrze chroni zwierzęta przed podmuchami powietrza.

Socjalizacja i wielkość grupy

W przypadku wielu gołębi pocztowych lub ozdobnych, możliwe jest trzymanie kilku par w jednym gołębniku. Inaczej jest w przypadku synogarlic, które przejawiają silne zachowania terytorialne.

Dorosłe osobniki należy trzymać więc oddzielnie lub najlepiej w parach. Nie zaleca się również trzymania innych gatunków gołębi w tym samym gołębniku, zwłaszcza w okresie lęgowym.

Wskazówka: Młode i jeszcze niedojrzałe płciowo synogarlice nie są terytorialne i mogą być trzymane razem.

Na pierwszej pozycji w menu cukrówek znajdują się nasiona. Można podawać im również gotowe mieszanki nasion.

Upewnij się tylko, że ptaki zjadły już cały pokarm zanim dostaną kolejną porcję. Dzięki temu ich układ trawienny będzie miał czas na przetrawienie i wchłonięcie wszystkich niezbędnych składników odżywczych. W okresie lęgowym warto uzupełnić nasiona pokarmem treściwym, stanowiącym źródło białka.

Żwir ułatwiający trawienie

Ponieważ gołębie nie mają zębów, zdane są na inne mechanizmy rozdrabniania pokarmu. Funkcję tę pełni żwir, który oprócz pokarmu należy zapewnić tym pierzastym zwierzakom.

Możesz wykorzystać dostępny na rynku żwir ponieważ typowy żwir dla gołębi jest zwykle dla cukrówek zbyt gruboziarnisty. Uzupełniająco, do tej samej miski można wsypać proszek mineralny stworzony specjalnie dla gołębi.

Początek sezonu lęgowego u cukrówek zależy od kraju pochodzenia zwierząt i dostępności pożywienia. W Senegalu na przykład występuje co miesiąc, podczas gdy w Czadzie jedynie od września do października.

Rozmnażanie i lęg

Aby zasygnalizować samicy, że jest gotowy do kopulacji, samiec głęboko kłania się jej i stroszy pióra na głowie. Po udanej kopulacji gołębie budują gniazdo, zazwyczaj w drzewach lub krzewach blisko podłoża.

Przedstawiciele obu płci wysiadują na zmianę dwa białe jaja. Po około dwóch tygodniach z jaj wykluwają się młode, które szybko stają się samodzielne.

Średnia długość życia synogarlic zależy od warunków, w jakich są trzymane oraz diety. Podczas gdy niektórzy przedstawiciele tego gatunku ptaków żyją zaledwie dziewięć lat, inne dożywają nawet dwudziestu.

Uwaga: Znęcanie się nad zwierzętami

W przypadku synogarlic zwyczajnych występuje choroba genetyczna związana z rodzajem upierzenia. Jedwabistość piór, bo niej mowa, charakteryzująca się wolnymi promieniami pióra i postrzępieniem chorągiewki uznawana jest za znęcanie się nad zwierzętami. Sprawia to bowiem, że zdolność latania takich ptaków jest mocno ograniczona.

Cukrówka jest obecnie udomowionym przedstawicielem gołębiowatych, ale pierwotnie pochodzi z Afryki Północnej. Jej obszar występowania rozciąga się od południowych regionów przybrzeżnych Arabii Saudyjskiej po Senegal i Mauretanię.

Na wolności żyje w gęstych lasach, gdzie rosną drzewa akacjowe, a ponieważ ma szczególne zamiłowanie do kąpieli, przebywa często na terenach znajdujących się w pobliżu zbiorników wodnych. Spotkamy ją także w pobliżu ludzkich siedlisk, na przykład na terenach rolniczych lub w parkach.