© Gandolfo Cannatella / stock.adobe.com
Słuch oraz lokalizacja źródła dźwięku są u kota bez wątpienia lepsze niż u człowieka. U dorosłych osobników górna granica słyszalności wynosi około 50 000 Herzów, a młode koty słyszą dźwięki o częstotliwości nawet do 100 000 Hz! Dla porównania – człowiek słyszy dźwięki do 20 000 Hz. U starszych ludzi wynik ten dodatkowo gwałtownie spada. Także i psy w kwestii słuchu ustępują kotom, gdyż percypują dźwięki do 40 000 Herzów.
Tak więc w kwestii natężenia dźwięku koty wyprzedzają znacznie człowieka. Ledwo dla nas słyszalny dźwięk przez kota zostałby podjęty nawet, gdyby był jeszcze tysiąc razy cichszy. By nie czuć się otoczonym z każdej możliwej strony przez nieprzeniknioną kulisę dźwięków, kot potrafi doskonale filtrować znaczące dla niego dźwięki: Mysz wydaje z siebie ciągle ciche popiskiwanie, by pozostawać w kontakcie ze swoimi krewnymi. Kot potrafi wychwycić te dźwięki nawet z odległości 20 metrów! Wraz z postępującym wiekiem słuch kota wprawdzie słabnie, jest jednak wciąż tak rozwinięty, że może całkowicie zastępować zmysły dotyku i wzroku. Niewidomy kot nie jest więc w żadnym razie zagubiony czy zdezorientowany.
Konsekwencja tak doskonałego zmysłu słuchu jest oczywista: Koty stronią od głośnej muzyki i hałasów. Ze względu na ich naturalną technikę polowania zawsze istotne dla nich było odbieranie nawet najcichszych dźwięków. Nawet jeśli domowe koty dziś już nie muszą polować, by przetrwać, ich słuch jest wciąż niesamowicie wyczulony. Rejestrują ultradźwięki zanim człowiek zorientuje się, że dzieje się coś niepospolitego. Nawet we śnie kocie uszy nastawione są na odbiór dźwięków. Być może dlatego potrzebują tylu godzin wypoczynku, bo zażywają tak naprawdę niewiele dobroczynnego, głębokiego snu…
