Koty mają dwa oblicza – czasami są milusińskie, czasami pokazują swoją dziką stronę. Wielu opiekunów kotów zdaje sobie sprawę z tego, do czego zdolni są ich podopieczni w momencie, gdy zobaczą trofeum myśliwskie na swojej wycieraczce. Czy wszystkie koty to myśliwi? I czy można koty oduczyć polowania na myszy? Dowiedz się wszystkiego o zachowaniach łowieckich kotów.
© mfotohaus / stock.adobe.com
Kocie zachowania łowieckie są wrodzone i nie należy ich tłumić.
Podczas gdy dzikie koty polują, aby przeżyć, koty domowe nie muszą tego robić. Niemniej, widok potencjalnej ofiary podczas spaceru wywołuje taki sam odruch u wszystkich mruczków: „Muszę ją upolować!”
Zachowanie łowieckie kota nie ma nic wspólnego z tym, czy jest głodny czy najedzony. Chodzi tu bowiem o wrodzony instynkt, w który wyposażone są zarówno dzikie koty, jak ich domowi krewni. Bez niego, w naturalnym środowisku zwierzęta by nie przetrwały.
Koty przekazują swój instynkt łowiecki z pokolenia na pokolenie. W pierwszych miesiącach życia kocięta wprowadzane są w tajniki polowania przez swoją mamę. W wieku trzech miesięcy podejmują pierwsze próby polowania, zanim będą w stanie samodzielnie złapać zdobycz w wieku około sześciu miesięcy.
Koty domowe polują na myszy, ptaki i inne małe zwierzęta. Ich instynkt łowiecki może również obudzić się na widok ryb w stawie sąsiada.
Polowanie przebiega zawsze według tego samego schematu. Pierwszym krokiem jest przemierzanie swojego rewiru. Po pewnym czasie kot wybiera odpowiednie miejsce na zaczajenie się i cierpliwie czeka. Aby wytropić potencjalną ofiarę wykorzystuje wszystkie swoje zmysły.
Po zlokalizowaniu zdobyczy, następują główne fazy polowania:
Skradając się, kot podchodzi jak najbliżej ofiary, wykorzystując każdą możliwą kryjówkę. Przyjmuje przyczajoną pozycję i śledzi każdy ruch ofiary, a jego tylne łapy powoli się wycofują. Gdy jest gotowy do ataku, prostuje i kieruje ogon do tyłu, i błyskawicznie rusza do ataku.
Tylne łapy wkraczają do akcji pierwsze, a przednie chwytają zdobycz. W ten sposób podczas skoku na ofiarę kot może również odpowiednio reagować na próby ucieczki i poruszać się w odpowiednim kierunku.
Małe zwierzęta kot chwyta bezpośrednio zębami i przytrzymuje łapą. Ofiary często dokonują żywota na miejscu, lecz zdarza się, że koty puszczają je, aby zapolować jeszcze raz.
Po ich zabiciu kot zabiera je do bezpiecznej kryjówki, aby je spokojnie zjeść. Jeśli jednak samo polowanie zaspokoi jego instynkt łowiecki, daruje im życie.
© Nadine Haase / stock.adobe.com
Czasami zdarza się, że koty nie ukrywają swojej ofiary, a przynoszą ją żywą do domu. Czy ledwo żywa mysz przed drzwiami jest podziękowaniem za Twoją troskliwą opiekę?
Behawioryści postanowili zgłębić ten temat i zaobserwowali, że koty karmią swoje kocięta zabitą zdobyczą tak długo, aż młode nie są w stanie o siebie samodzielnie zadbać. Kocia mama przynosi żywą zdobycz maluchom, które muszą nadrobić zaległości w zakresie zdolności łowieckich. Jeśli więc Twój podopieczny przynosi Ci martwe lub żywe myszy, z całą pewnością obawia się, że ze względu na brak umiejętności łowieckich możesz umrzeć z głodu.
Zachowania łowieckie są tak samo inherentną cechą kociego zachowania jak mruczenie. Aby je ograniczyć, zapewnij kotu odpowiednie zajęcia. Jeśli poświęcasz dużo czasu na zabawę ze swoim pupilem, nie będzie on potrzebował ofiary, aby pozbyć się nadmiaru energii.
Wiele zabawek dla kotów inspirowanych jest ich zachowaniami łowieckimi i służą do imitowania łapania zdobyczy. Należą do nich przede wszystkim różnego rodzaju wędki. Dzięki takim akcesoriom kot może do woli dawać upust swojemu instynktowi.
Bogaty wybór zabawek dla kota znajdziesz w sklepie internetowym zooplus. A może chcesz stworzyć własną zabawkę?
Kot nie przestaje polować? Jeśli pomimo wszystkich środków ostrożności Twój podopieczny ciągle przynosi do domu upolowane zwierzęta, najlepiej to zignoruj i nie karz go za to. Z jego perspektywy bowiem zrobił wszystko, jak należy.
Najlepiej pozwól sprawom toczyć się swoim torem. Tylko jeśli ofiara jeszcze żyje możesz spróbować odwrócić uwagę kota i uratować zwierzę. Pamiętaj wówczas o założeniu rękawiczek.
Aby przegonić nudę i zapobiec frustracji, zapewnij kotu odpowiednią ilość ruchu i urozmaiconych aktywności. Dzięki temu będzie mógł zaspokajać swój instynkt łowiecki podczas zabawy, a Ty uchronisz nie tylko wiele zwierząt, ale również tapicerowane meble przed pazurami swojego małego drapieżnika.
Zwierzęta towarzyszą jej odkąd pamięta – nie posiada prawie żadnego zdjęcia z dzieciństwa bez papużki falistej na głowie lub kota na kolanach. Od ponad dziesięciu lat pisze jako redaktorka na różne tematy, od ubezpieczeń zdrowotnych po posiadanie kota. Towarzyszy jej kotka Mimi, która jest najlepszym źródłem inspiracji dla wielu tekstów i zawsze wie, kiedy jest odpowiedni czas na przerwę w pisaniu.
