Konie arabskie 

Podobnie jak wszystkim koniom, arabom także należy zapewnić odpowiednią ilość ruchu i możliwość kontaktu z innymi przedstawicielami gatunku. Jeśli w miejscu ich trzymania wartości temperatury nie odbiegają znacznie od normalnych wartości panujących w Europie Środkowej, możliwe jest ich trzymanie na łąkach przez cały rok lub chów bezstajenny.

Należy wówczas zwrócić uwagę na to, by konie miały zapewnione schronienie przez wiatrem, zimnem i upałem. Poza tym, należy codziennie sprawdzać stan zdrowia zwierząt i uzupełniać wodę pitną, do której powinny mieć zapewniony stały dostęp.

Jeśli natomiast wolisz trzymać konie w boksie, musisz im zapewnić codzienną porcję ruchu i możliwość swobodnego wybiegu. Trzymanie koni w boksie jest bowiem sprzeczne z ich naturą.

Jeśli Twoje araby nie będą się odpowiednio dużo ruszać, mogą szybko przybrać na wadze. Zbyt duża ilość wysokoenergetycznej i niskiej jakości paszy może ponadto prowadzić do rozwoju zespołu metabolicznego koni (EMS – equine metabolic syndrome), będącego częstą przyczyną egzemy lub ochwatu.

Dlatego lepiej zrezygnować z nieograniczonego dostępu do siana i częstego podawania smakołyków oraz paszy treściwej.

Zawsze należy dostosować dzienną rację pokarmową do poziomu aktywności konia, wybierać wysokiej jakości paszę i zwracać uwagę na ważne składniki odżywcze, takie jak magnez czy mangan, na które zapotrzebowanie wzrasta zwłaszcza w przypadku koni sportowych.

Komponując dietę dla konia, warto zwrócić się o poradę do lekarza weterynarii. Zyskasz wówczas pewność, że będzie zawierała wszystko, czego potrzebuje Twój podopieczny.

Przedstawiciele tej pochodzącej z rejonów pustynnych rasy doskonale wiedzą, jak odnaleźć się w trudnych warunkach. Panujące tam ekstremalne temperatury sprawiły, że przez wiele dziesięcioleci konie te wykształciły odporność i wytrzymałość.

Choroby powszechne wśród koni arabskich

Niemniej, nawet araby czasami chorują. Spowodowane jest to z reguły błędami w utrzymaniu lub chorobami genetycznymi typowymi dla rasy. Poniższe wady genetyczne można zazwyczaj wykluczyć za pomocą badań genetycznych:

• Abiotrofia móżdżku (CA – Cerebellar Abiotrophy): W przypadku tej choroby komórki nerwowe w móżdżku obumierają, prowadząc do zaburzeń koordynacji.
• Ciężki złożony niedobór odporności (SCID – Severe Combined Immunodeficiency): Dotknięte tą dolegliwością źrebięta umierają w wyniku niedoboru odporności w ciągu kilku miesięcy od urodzenia.

Jak długo żyją konie arabskie?

Zdrowe i trzymane we właściwy sposób araby osiągają wiek 25, a nawet 30 lat. Nie brakuje też osobników dożywających czterdziestych urodzin.

Konie arabskie należą do najstarszych ras koni, a ich rodowód sięga VII wieku. Według legendy, żyjący wówczas na Półwyspie Arabskim Beduini wykorzystywali do hodowli pięć klaczy, które do Medyny sprowadził prorok Mahomet.

Przybycie do Europy

Wraz z zajęciem Hiszpanii przez Arabów w XVI i XVII wieku, do Europy przybyły konie czystej krwi arabskiej i ze względu na swoją elegancję szybko zyskały popularność wśród europejskiej szlachty.

Wiele rodzin szlacheckich importowało konie czystej krwi arabskiej z Bliskiego Wschodu. Ich celem było uszlachetnienie rodzimych wierzchowców dolewem krwi arabskich piękności. Dlatego też u wielu przedstawicieli innych ras zauważymy cechy typowe właśnie dla nich.

Które konie zaliczamy do arabów?

Według niemieckiego Stowarzyszenia Hodowców i Sympatyków Koni Arabskich (VZAP – Verband der Züchter und Freunde des Arabischen Pferdes), do arabów zaliczamy łącznie siedem grup koni, pochodzących z różnych regionów.

Jednak korzenie wszystkich współczesnych arabów sięgają koni arabskich żyjących kilka wieków temu na orientalnych obszarach, takich jak Półwysep Arabski czy Afryka Północna.

Siedem grup koni arabskich

Do koni arabskich należą:

• Araby z Egiptu: Światowa Organizacja Konia Arabskiego (WAHO – World Arabian Horse Organization), nie uznała tej grupy koni, chociaż w samym Egipcie są one zarejestrowane jako konie czystej krwi arabskiej.
• Araby bez rodowodu: Twój koń ma arabskie geny, ale nie jesteś w stanie udokumentować jego pochodzenia? A może rodowód Twojego podopiecznego zaginął na przykład w wyniku działań wojennych? W takim wypadku, można go uznać za araba.
• Węgierskie araby: Grupa ta wywodzi się od sprowadzonych węgierskich klaczy, które miały wiele cech angloarabów shagya (większa i samodzielna rasa). Ponieważ jednak genetycznie znacznie odbiegają od koni czystej krwi, nie można ich do nich zaliczyć.
• Srokacze: Niewielka, ale zyskująca na popularności grupa powstała ze skojarzenia koni pinto i palomino z ponad 90% udziałem koni czystej krwi arabskiej.
• Potomkowie koni z przedwojennej stadniny Röblingen: Potomkowie urodzonej w 1918 roku klaczy Nigra Zscheiplitz nie są obecnie zaliczani do koni czystej krwi arabskiej. Naukowcy odkryli bowiem w ich krwi zbyt duży dolew obcych ras.
• Konie terskie: Ze względu na swoje pochodzenie, niektórzy członkowie tej grupy zaliczani są do arabów, angloarabów, koni półkrwi arabskiej lub angloarabów shagya.
• Konie o nieznanym pochodzeniu: Niektóre konie z Jordanii, Libanu i Turcji mają pochodzenie arabskie, ale nie zostało ono dokładnie wyjaśnione.