Koń z Camargue

Pierwotnie koń z Camargue był wykorzystywany jako roboczy w pracy z bydłem. Dziś aspekt ten znacznie stracił na znaczeniu, aczkolwiek we Francji nadal bywa używany do tego celu.

Spośród wciąż na półdziko żyjących stad odławiane są trzyletnie ogiery i ujeżdżane w sposób typowy dla pasterzy bydła.

Popularne konie rekreacyjne

Ze względu na swoje przyjazne usposobienie, obecnie użytkowane są głównie w rekreacji. Są świetnymi towarzyszami długich wypraw terenowych czy zawodnikami w dyscyplinie rajdów długodystansowych.

Trudno dostępny teren nie stanowi dla tych zwierząt żadnego problemu. Dzięki skrzyżowaniu z hiszpańskimi końmi berberyjskimi konie z Camargue posiadają obszerne chody z wyraźną pracą kolan, dzięki czemu wykorzystywane są również w klasycznym ujeżdżeniu.

Inteligencja zobowiązuje

Konie z Camargue uważane są za inteligentne i sprytne, uparte, ciekawskie i chętne do zabawy. Należy wziąć to pod uwagę w ich treningu, który powinien być możliwie jak najbardziej wszechstronny i zapewniać im stale nowe wyzwania.

Można uczyć ich rozmaitych sztuczek i pracować z nimi z ziemi.

Ponieważ konie te pochodzą z regionu o surowym klimacie, są w stanie wiele wytrzymać: W Camargue znajdziemy całe mnóstwo owadów, lata są tam upalne, zimy surowe, a podłoże bardzo wilgotne.

Co to oznacza dla koni trzymanych poza ich rodzimym regionem?

• Przede wszystkim, ich warunki utrzymania powinny być tak naturalne, jak to tylko możliwe. Najlepszym rozwiązaniem jest zapewnienie im możliwości przebywania na zewnątrz przez cały rok.
• Dlatego w ich przypadku szczególnie polecany jest chów wolnowybiegowy oraz rozległe pastwiska porośnięte niskokaloryczną roślinnością.
• Mimo wszystko powinny mieć jednak zapewnioną ochronę przed deszczem czy wiatrem w postaci wiaty lub przynajmniej kilku drzew, wśród których będą mogły się schronić.
• Konie z Camargue uwielbiają wodę, ale trzymanie ich nad jeziorem, rzeką czy terenami podmokłymi nie jest koniecznością.
• Tak, jak w przypadku wszystkich innych koni, również dla nich stado jest bardzo ważne, dlatego chów w pojedynkę nie wchodzi w grę.

Koń z Camargue rzadko wymaga wsparcia weterynaryjnego. Jego stawy są mocne, a kondycja ogólna w większości przypadków bardzo dobra. Niemniej, również on może ulec kontuzji czy zachorować.

Problem w tym, że te niezwykle odporne konie rzadko lub bardzo subtelnie okazują ból. Dlatego należy regularnie, po każdym treningu sprawdzać stan ich kopyt i stawów, i w razie zauważenia jakichkolwiek nieprawidłowości skonsultować się z lekarzem weterynarii.

Prawidłowe żywienie koni z Camargue

Zbyt obfite w pożywienie łąki mogą odbić się niekorzystnie na zdrowiu przyzwyczajonych do skromnych posiłków koni tej rasy i szybko doprowadzić do nadwagi. Nadmiarowe kilogramy oznaczają nie tylko większe obciążenie dla stawów, ale także konieczność wykonania dodatkowej pracy przez serce.

W takim przypadku należy przestawić konia na bogatą w błonnik i niskokaloryczną dietę. Naturalnie jadłospis powinien być zawsze dopasowany do stopnia obciążenia pracą i wydatku kalorycznego zwierzęcia. Jeśli chodzi o przysmaki, chociaż jak wiadomo pomagają one zwiększyć motywację do treningu, powinny być podawane tylko w wyjątkowych sytuacjach.

Wymagające w pielęgnacji

Każdy, kto posiada siwego konia musi liczyć się ze zwiększonym nakładem pielęgnacyjnym. Nie bez przyczyny te półdzikie francuskie konie są często oblepione błotem. W ten sposób chłodzą się i zapewniają sobie ochronę przed muchami, co jak wiadomo nie jest mile widziane przez jeźdźców, którym przypada w obowiązku ich czyszczenie przed jazdą.

Tu pomóc może bowiem tylko jedno – intensywne szczotkowanie. Należy więc regularnie sięgać po szczotkę, aby pozbyć się brudu i luźnych włosów. W przypadku uporczywych żółto-brązowych przebarwień sierści można również użyć specjalnego szamponu dla koni.

Jak długo żyją konie z Camargue?

Przy zapewnieniu im odpowiednich warunków utrzymania i pielęgnacji, konie te mogą bez przeszkód dożyć trzydziestego roku życia.

Jak sama nazwa wskazuje, konie te pochodzą z Camargue w południowej Francji, bagnistego terenu w delcie Rodanu. Już w czasach rzymskich te niewielkie, dumne konie były bardzo cenione. Słynny Cezar założył nawet dwie stadniny w tym regionie, w których hodował konie z przeznaczeniem do walk i wyścigów rydwanów.

Prawdopodobnie pierwotne konie z Camargue były krzyżowane z przedstawicielami innych ras, między innymi z końmi berberyjskimi. Koncepcję zakładającą, że Camargue funkcjonowały zawsze bez wpływu człowieka należy więc włożyć między bajki.

Niemniej, charakter właściwy dzikim koniom, który jest w nich głęboko zakorzeniony, z pewnością nie jest dziełem przypadku. W swojej historii rasa ta przez długi czas była zdana tylko na siebie, a naturalnej selekcji rumaki te zawdzięczają swoją wytrzymałość, z której słyną.

Poza tym, część populacji, ukryta głęboko wśród bagien, zachowała oryginalną pulę genów.

Koń do pracy z bykami i turystyki

Wraz z rozwojem turystyki, region Camargue stawał się coraz bardziej popularny wśród odwiedzających, co sprawiło, że naturalny obszar występowania tych koni zaczął się kurczyć. Pomimo tego jednak rasie udało się przetrwać, ponieważ turyści uwielbiali oglądać walki byków, będące odpowiednikim hiszpańskiej corridy, do których konie z Camargue, za sprawą swojego niebywałego szóstego zmysłu w kontaktach z nimi, były chętnie wykorzystywane.

Dziś rasa ta cieszy się we Francji bardzo dużą popularnością. Jako symbol regionu, jej przedstawiciele biorą udział w wielu tradycyjnych festiwalach i pokazach.

Gdzie można zobaczyć konie z Camargue?

Turyści z całego świata przyjeżdżają do Camargue, aby podziwiać półdzikie stada koni i ich dosiąść. W 1970 roku koń z Camargue został uznany za samodzielną rasę.