Koń z Camargue

Artykuł napisany przez Jana Schubert
Koń z Camargue wśród bagien

Konie z Camargue rodzą się kare i jaśnieją z biegiem lat.

Camargue to rasa pochodzących z Francji niewysokich koni, która znana była już w czasach rzymskich. Są to konie robocze, stanowiące nieocenioną pomoc w przepędzaniu bydła – wytrzymałe, szybkie i zwinne, ze względu na swoje stalowe nerwy, świetnie sprawdzające się również jako konie rekreacyjne.

Wygląd: Silne siwe konie o bujnej sierści

Konie z Camargue to kompaktowe konie dorastające do 130–150 centymetrów w kłębie. Tym samym zaliczane są do małych koni. Mają silną budowę, która predysponuje je do wykonywania ciężkiej pracy, wyrazistą, ciężką głowę z szerokim i prostym czołem oraz silnymi ganaszami. Ich nosy zazwyczaj ostro opadają, a oczy są pełne wyrazu, ciemne i wydatne.

Czy konie z Camargue są przeznaczone do przenoszenia ciężarów?

Głowa przedstawicieli tej rasy przechodzi w mocną krótką szyję, a następnie w stromą łopatkę. Ich grzbiet jest silny, średniej długości i charakteryzuje się dużą nośnością.

Przez lekko spadzisty, ale dobrze ukształtowany zad, przechodzi w długi ogon. Ze względu na krótki grzbiet, wiele koni z Camargue ma o jeden krąg grzbietowy mniej niż przedstawiciele innych ras.

Ich kończyny są suche, mocne i proporcjonalne, dobrze umięśnione o stabilnych stawach i wyraźnych szczotkach pęcinowych. Kopyta są niezwykle twarde i szerokie, zapewniając im pewność chodów i niezbędną w trudnym terenie przyczepność.

Camargue zmieniają maść

Cechą charakterystyczną tych koni jest siwe umaszczenie. Żadne inne maści nie są w ich przypadku dopuszczalne. Niemniej, rodzą się kare, gniade lub kasztanowate i jaśnieją dopiero z biegiem czasu, ostatecznie osiągając swoje docelowe siwe umaszczenie.

Ich aksamitna, bujna grzywa i ogon są ich znakiem rozpoznawczym, dodającym tym wytrzymałym zwierzętom nutę elegancji.

Późna siwizna Konie z Camargue nie zawsze są siwe. Swoją ostateczną maść uzyskują dopiero w wieku dziesięciu lat.

Charakter: Wytrzymałe, niewymagające i inteligentne

Bagienne obszary delty Rodanu, z których pochodzą miały duży wpływ na to, jak ukształtował się ich charakter. Aby na nich przetrwać, musiały wykształcić w sobie wytrzymałość i umiejętność radzenia sobie w niesprzyjających i trudnych warunkach.

Uważa się więc, że są niezwykle opanowane i odporne na stres, co sprawia, że od dawna cenione są jako konie robocze. Swoją inteligencję i odwagę wykazują również w pracy z bydłem.

Mówi się nawet, że mają swego rodzaju instynkt w obchodzeniu się z nim i potrafią błyskawicznie podejmować właściwe decyzje, w czym pomaga im ich wyjątkowa uważność.

Własne zdanie

Chcesz jechać w lewo, ale Twój wierzchowiec uparcie skręca w prawo? To typowe zachowanie konia z Camargue. Te samodzielne małe konie dokładnie wiedzą, czego chcą.

Przy całej swojej upartości są jednak niezawodnymi i wiernymi kompanami, gdy tylko zaufają człowiekowi. Ich przywiązanie i oddanie są wręcz legendarne.

Mistyczne konie Posejdona Znikają we mgle…i pojawiają się nagłe zupełnie gdzie indziej. Potrafią jeść pod wodą. Konie z Camargue, zwane również końmi Posejdona, były zawsze zagadką dla ludzi oraz tematem bajek i fantastycznych opowieści.

Przeznaczenie: Od konia pracującego do wszechstronnego konia rekreacyjnego

Pierwotnie koń z Camargue był wykorzystywany jako roboczy w pracy z bydłem. Dziś aspekt ten znacznie stracił na znaczeniu, aczkolwiek we Francji nadal bywa używany do tego celu.

Spośród wciąż na półdziko żyjących stad odławiane są trzyletnie ogiery i ujeżdżane w sposób typowy dla pasterzy bydła.

Popularne konie rekreacyjne

Ze względu na swoje przyjazne usposobienie, obecnie użytkowane są głównie w rekreacji. Są świetnymi towarzyszami długich wypraw terenowych czy zawodnikami w dyscyplinie rajdów długodystansowych.

Trudno dostępny teren nie stanowi dla tych zwierząt żadnego problemu. Dzięki skrzyżowaniu z hiszpańskimi końmi berberyjskimi konie z Camargue posiadają obszerne chody z wyraźną pracą kolan, dzięki czemu wykorzystywane są również w klasycznym ujeżdżeniu.

Inteligencja zobowiązuje

Konie z Camargue uważane są za inteligentne i sprytne, uparte, ciekawskie i chętne do zabawy. Należy wziąć to pod uwagę w ich treningu, który powinien być możliwie jak najbardziej wszechstronny i zapewniać im stale nowe wyzwania.

Można uczyć ich rozmaitych sztuczek i pracować z nimi z ziemi.

Warunki utrzymania: Im bliżej natury, tym lepiej

Ponieważ konie te pochodzą z regionu o surowym klimacie, są w stanie wiele wytrzymać: W Camargue znajdziemy całe mnóstwo owadów, lata są tam upalne, zimy surowe, a podłoże bardzo wilgotne.

Co to oznacza dla koni trzymanych poza ich rodzimym regionem?

  • Przede wszystkim, ich warunki utrzymania powinny być tak naturalne, jak to tylko możliwe. Najlepszym rozwiązaniem jest zapewnienie im możliwości przebywania na zewnątrz przez cały rok.
  • Dlatego w ich przypadku szczególnie polecany jest chów wolnowybiegowy oraz rozległe pastwiska porośnięte niskokaloryczną roślinnością.
  • Mimo wszystko powinny mieć jednak zapewnioną ochronę przed deszczem czy wiatrem w postaci wiaty lub przynajmniej kilku drzew, wśród których będą mogły się schronić.
  • Konie z Camargue uwielbiają wodę, ale trzymanie ich nad jeziorem, rzeką czy terenami podmokłymi nie jest koniecznością.
  • Tak, jak w przypadku wszystkich innych koni, również dla nich stado jest bardzo ważne, dlatego chów w pojedynkę nie wchodzi w grę.

Zdrowie, pielęgnacja i żywienie

Koń z Camargue rzadko wymaga wsparcia weterynaryjnego. Jego stawy są mocne, a kondycja ogólna w większości przypadków bardzo dobra. Niemniej, również on może ulec kontuzji czy zachorować.

Problem w tym, że te niezwykle odporne konie rzadko lub bardzo subtelnie okazują ból. Dlatego należy regularnie, po każdym treningu sprawdzać stan ich kopyt i stawów, i w razie zauważenia jakichkolwiek nieprawidłowości skonsultować się z lekarzem weterynarii.

Prawidłowe żywienie koni z Camargue

Zbyt obfite w pożywienie łąki mogą odbić się niekorzystnie na zdrowiu przyzwyczajonych do skromnych posiłków koni tej rasy i szybko doprowadzić do nadwagi. Nadmiarowe kilogramy oznaczają nie tylko większe obciążenie dla stawów, ale także konieczność wykonania dodatkowej pracy przez serce.

W takim przypadku należy przestawić konia na bogatą w błonnik i niskokaloryczną dietę. Naturalnie jadłospis powinien być zawsze dopasowany do stopnia obciążenia pracą i wydatku kalorycznego zwierzęcia. Jeśli chodzi o przysmaki, chociaż jak wiadomo pomagają one zwiększyć motywację do treningu, powinny być podawane tylko w wyjątkowych sytuacjach.

Wymagające w pielęgnacji

Każdy, kto posiada siwego konia musi liczyć się ze zwiększonym nakładem pielęgnacyjnym. Nie bez przyczyny te półdzikie francuskie konie są często oblepione błotem. W ten sposób chłodzą się i zapewniają sobie ochronę przed muchami, co jak wiadomo nie jest mile widziane przez jeźdźców, którym przypada w obowiązku ich czyszczenie przed jazdą.

Tu pomóc może bowiem tylko jedno – intensywne szczotkowanie. Należy więc regularnie sięgać po szczotkę, aby pozbyć się brudu i luźnych włosów. W przypadku uporczywych żółto-brązowych przebarwień sierści można również użyć specjalnego szamponu dla koni.

Jak długo żyją konie z Camargue?

Przy zapewnieniu im odpowiednich warunków utrzymania i pielęgnacji, konie te mogą bez przeszkód dożyć trzydziestego roku życia.

Pochodzenie: Gdzie znajduje się ojczyzna koni z Camargue?

Jak sama nazwa wskazuje, konie te pochodzą z Camargue w południowej Francji, bagnistego terenu w delcie Rodanu. Już w czasach rzymskich te niewielkie, dumne konie były bardzo cenione. Słynny Cezar założył nawet dwie stadniny w tym regionie, w których hodował konie z przeznaczeniem do walk i wyścigów rydwanów.

Prawdopodobnie pierwotne konie z Camargue były krzyżowane z przedstawicielami innych ras, między innymi z końmi berberyjskimi. Koncepcję zakładającą, że Camargue funkcjonowały zawsze bez wpływu człowieka należy więc włożyć między bajki.

Niemniej, charakter właściwy dzikim koniom, który jest w nich głęboko zakorzeniony, z pewnością nie jest dziełem przypadku. W swojej historii rasa ta przez długi czas była zdana tylko na siebie, a naturalnej selekcji rumaki te zawdzięczają swoją wytrzymałość, z której słyną.

Poza tym, część populacji, ukryta głęboko wśród bagien, zachowała oryginalną pulę genów.

Koń do pracy z bykami i turystyki

Wraz z rozwojem turystyki, region Camargue stawał się coraz bardziej popularny wśród odwiedzających, co sprawiło, że naturalny obszar występowania tych koni zaczął się kurczyć. Pomimo tego jednak rasie udało się przetrwać, ponieważ turyści uwielbiali oglądać walki byków, będące odpowiednikim hiszpańskiej corridy, do których konie z Camargue, za sprawą swojego niebywałego szóstego zmysłu w kontaktach z nimi, były chętnie wykorzystywane.

Dziś rasa ta cieszy się we Francji bardzo dużą popularnością. Jako symbol regionu, jej przedstawiciele biorą udział w wielu tradycyjnych festiwalach i pokazach.

Gdzie można zobaczyć konie z Camargue?

Turyści z całego świata przyjeżdżają do Camargue, aby podziwiać półdzikie stada koni i ich dosiąść. W 1970 roku koń z Camargue został uznany za samodzielną rasę.

Zakup: Ile kosztuje koń z Camargue?

Konie te pozostają rasą francuską i to właśnie we Francji koncentruje się ich hodowla.

Ich ceny są bardzo zróżnicowanie w zależności od wieku i stopnia wyszkolenia. Średnio jednak należy liczyć się z wydatkiem rzędu 5.000–10.000 euro.

Hors Berceau Jeśli w dokumentach konia zauważysz taką adnotację, oznacza to, że koń nie urodził się w Camargue i w związku z tym nie może być nazwany koniem z Camargue.

Półdzikie konie z Camargue © slowmotiongli / stock.adobe.com
Do dziś konie z Camargue żyją półdziko na południu Francji.

Podsumowanie

Konie z Camargue to rzadkie, wszechstronne, niewysokie konie robocze i rekreacyjne. Są wytrzymałe i niewymagające w utrzymaniu.

Kupując przedstawiciela tej rasy zyskujemy konia, który oprócz wyżej wspomnianych cech, zachował pewną „dzikość serca” i zawsze będzie nosił w sobie mistycyzm swojej ojczyzny.

Charakterystyka konia z Camargue

Cechy szczególne: Wytrzymała i silna rasa koni z Francji, znana już w czasach rzymskich. Symbol Camargue.
Charakter: opanowany, odważny, inteligentny
Wysokość w kłębie: 135–150 cm
Umaszczenie: siwe
Sierść: bujna grzywa i ogon
Chody: pewne, zwinne, o wyraźnej akcji kolan
Długość życia: 30 lat
Przeznaczenie: rekreacja, przejażdżki terenowe, rajdy długodystansowe, praca z bydłem
Cena: od ok. 5.000 euro
Pochodzenie: Francja

Jana Schubert
Profilbild von zooplus Magazin Autorin Jana Schubert

Już jako dziecko wolała przytulać się do swojego kota perskiego niż pluszowego misia. Jak nieco podrosła, tak długo prosiła rodziców o własnego konia, aż jej ulegli i pozwolili kupić swojego wierzchowca. Dzięki zwierzętom przeżyła wiele wspaniałych chwil i pomimo tego, że życie ze zwierzętami nie zawsze jest łatwe, nie wyobraża sobie nie mieć ich u swojego boku – jak twierdzi, dotykają takich obszarów jej duszy, do których nikt inny nie ma dostępu. Ten ich wspaniały czar odczuwa także, gdy o nich pisze i ma nadzieję, że choć trochę tej magii odczuwa się podczas czytania przygotowanych przez nią artykułów.


Najczęściej polecane