Koń berberyjski

Berber nie jest specjalistą w jednej dziedzinie – posiada cechy predysponujące go do uprawiania różnych dyscyplin. Konie te bardzo szybko się uczą, a dzięki swojemu przywiązaniu do ludzi są lojalnymi i oddanymi towarzyszami. W ich ojczyźnie do dziś są z powodzeniem wykorzystywane jako wytrzymałe konie robocze do wszelkiego rodzaju prac związanych z przenoszeniem ciężarów czy rolnictwem.

Konie berberyjskie potrafią poruszać się toltem

Berber ma żelazne nerwy i rzadko pozwala się wyprowadzić z równowagi. Świetnie sprawdza się w rajdach długodystansowych i przejażdżkach w trudnym terenie. Niektóre z nich oprócz klasycznych chodów – stępa, kłusa i galopu, opanowały także tolt. Jest to specyficzny sposób poruszania się, w którym nie ma fazy zawieszenia i dlatego jest niezwykle wygodny dla jeźdźców, zwłaszcza podczas pokonywania długich dystansów.

Od rekreacji po wyższą szkołę jazdy

Inteligencja, chęć do nauki i oddanie jeźdźcowi sprawiają, że konie berberyjskie są bardzo elastyczne. Dlatego nie dziwi fakt, że użytkowane są jako konie rekreacyjne i pociągowe, ale także świetnie radzą sobie jako uczniowie wyższej szkoły jazdy.

Odnajdują się także w roli koni pokazowych. Lubią bowiem prezentować swoje umiejętności szerszej publiczności i robią to z wrodzonym spokojem. Ich wszechstronność jest wprost nieograniczona, dzięki czemu dosiadający ich jeźdźcy mogą rozwijać się w różnych kierunkach.

Dużo czasu w stajni
Berber to koń mocno związany z ludźmi, szukający bliskiego kontaktu ze swoim jeźdźcem. Jest idealnym wyborem dla osób, które lubią, chcą i mogą spędzać dużo czasu ze swoim podopiecznym.

Berber pochodzi z pustynnych regionów Afryki Północnej, gdzie w ciągu dnia jest bardzo gorąco, a w nocy bardzo zimno. Jest zatem przystosowany do dużych wahań temperatury oraz odporny na upał i chłód.

Potrafi więc bez problemu odnaleźć się w naszych szerokościach geograficznych – najlepiej czuje się, mając możliwość swobodnego ruchu i kontaktu z innymi końmi. W jego przypadku świetnie sprawdzi się chów wolnowybiegowy, dzięki czemu będzie mógł zaspokajać swoją ciekawość i chęć zabawy. Niemniej, należy zapewnić mu schronienie w postaci wiaty i w razie potrzeby, lekką derkę.

Koń berberyjski to bardzo stara rasa, pochodząca z okolicy, w której mogą przetrwać jedynie te osobniki, które doskonale dostosowały się do panujących tam warunków. I taki jest właśnie berber – zdrowy i zahartowany. Z łatwością dożywa 25, a nawet 30 lat.

Nie istnieją żadne choroby typowe dla tej rasy koni, czy słabe punkty, na które powinien uważać właściciel, ale tak, jak w przypadku wszystkich koni, odpowiednia pielęgnacja sierści i kopyt zawsze sprzyja dobrej kondycji i zdrowiu zwierzęcia.

Oczywiście berber nie jest koniem z żelaza i jemu też może się coś przytrafić. Jeśli więc zauważysz jakiekolwiek nieprawidłowości w jego zachowaniu lub wyglądzie, skonsultuj się z lekarzem weterynarii.

Ewentualne problemy zdrowotne zawsze należy wyjaśnić: Konie są wrażliwymi zwierzętami i niektóre drobnostki mogą szybko przerodzić się w poważne problemy, jeśli nie będą leczone.

Żywienie berbera nie jest trudne, dobrze wykorzystuje on paszę i jest mało wymagający, ale lepiej radzi sobie z lekką dietą, opartą na późno ściętym, niskobiałkowym sianie i słomie. Pasza treściwa powinna być podawana tylko w przypadku dużego obciążenia pracą.

Zbyt duża ilość kalorii obciąża bowiem układ pokarmowy tych przyzwyczajonych do jałowych gleb wierzchowców.

Berbery to bardzo stara rasa koni, pochodząca z północy Afryki. Do dziś cenione są zwłaszcza w Algierii, Tunezji i Maroku, gdzie są stałym elementem struktury społecznej.

Żyją tam wraz ze swoimi opiekunami, prowadząc niekiedy częściowo koczowniczy tryb życia. Berbery trafiły do Europy Środkowej jako konie wojenne, jednak na początku XX wieku zostały zastąpione przez pociągi i samochody, a epidemia końskiej dżumy w 1967 roku dokonała reszty.

Dziś nie znajdziemy wielu berberów pełnej krwi, również dlatego, że są chętnie krzyżowane z innymi rasami.