Koń fiordzki ceniony jest przez jeźdźców w każdym wieku za swoją wszechstronność. Jest niezawodnym partnerem wszelkich wymagających przejażdżek w terenie, ale sprawdza się także jako koń pociągowy i zaprzęgowy. Również w sporcie – ujeżdżeniu oraz skokach przez przeszkody jest coraz częściej wykorzystywany.
Czy koń fiordzki jest dobrym wyborem dla amatorów?
Początkujący adepci sztuki jeździeckiej zazwyczaj czują się komfortowo i bezpiecznie na grzbiecie fiorda. W przeciwieństwie do niektórych nerwowych czy płochliwych koni, na koniu fiordzkim nie robią wrażenia niespodziewane sytuacje, chociażby takie, jak spotkanie z głośnym traktorem podczas wycieczki po okolicy. Jest spokojny i opanowany, i świetnie nadaje się do nauki jazdy konnej.
Jednak jest też jedno „ale”: Koń norweski ma w sobie typowe cechy kuca, w tym jego upór i samowolę. Ci, którzy traktują fiordy jako potulne konie dla dzieci, szybko zostaną więc sprowadzeni na ziemię.
Jeśli bowiem doświadczeni jeźdźcy nie będą regularnie korygowali ich niepożądanego zachowania, konie te w krótkim czasie nabiorą złych nawyków. Może to być uparte rzucanie się na jedzenie trawy podczas jazdy czy odmawianie podawania kopyt do czyszczenia.
Koński terapeuta
Ich zrównoważona, spokojna natura sprawia, że są wyśmienitym wsparciem emocjonalnym, co zostało w ostatnich latach bardzo docenione w hipoterapii. Coraz częściej możemy spotkać te inteligentne i rozważne konie w roli hipoterapeutów.
Figlarność
Konie fiordzkie są z natury wesołe. Jeśli tylko mają okazję lubią poprawiać humor swoim jeźdźcom.
Koń pokazowy i wierzchowy
Konie norweskie nie należą do rosłych, jednak ich wyjątkowa uroda i ciekawe umaszczenie przykuwają wzrok. Dlatego oraz ze względu na swoją chęć do pracy i współpracy oraz inteligencję, a także stabilną i mocną budowę sprawdzają się doskonale w roli koni pokazowych.
Nie inaczej jest w przypadku zawodów terenowych czy skokowych, podczas których kuc ten imponuje swoją wrodzoną pewnością siebie i umiejętnością właściwej oceny sytuacji.
Są to cechy, które pożądane są również u koni wykorzystywanych do dłuższych wędrówek terenowych. Dzięki swojej wytrzymałości koń fiordzki może pokonywać duże odległości przy minimalnym wysiłku, potrafi wspiąć się na każdą górę i nieustraszenie przeprawiać się przez rzeki. Nie dziwi więc fakt, że był wykorzystywany już przez wikingów.