Sterylizacja i kastracja

Badania wykazują, że wykastrowane psy są bardziej narażone na nadwagę niż zwierzęta niewykastrowane. Zwłaszcza suki mają tendencję do otyłości po zabiegu. Ryzyko przyrostu masy ciała jest u nich dwukrotnie wyższe niż u niekastrowanych suk. Jednak również u psów po kastracji częściej występuje nadmiar tkanki tłuszczowej. Ale dlaczego tak jest?

Kastracja zmienia całą gospodarkę hormonalną, a tym samym metabolizm zwierzęcia. Utrata żeńskich hormonów płciowych, estrogenów, zwiększa uczucie głodu u suk – ponieważ hormony płciowe odgrywają kluczową rolę w regulacji apetytu oraz tempa przemiany materii. Efekt hamujący nie występuje, a ochota na psie jedzenie znacznie wzrasta. Jest to szczególnie problematyczne, ponieważ po kastracji aktywność psa często spada, co powoduje również znaczne zmniejszenie jego zapotrzebowania na energię. Zmniejszona aktywność fizyczna jest zatem również przyczyną otyłości u wykastrowanych samców psów. Psy płci męskiej przybierają na wadze po kastracji mniej z powodu zmian w poziomie hormonów, a bardziej w wyniku zmniejszenia spontanicznej aktywności. A jeśli jesz więcej niż faktycznie potrzebujesz, logicznie rzecz biorąc przybierzesz na wadze.

Otyłość u psów należy traktować poważnie, ponieważ jest ona nie tylko problemem estetycznym, ale może nawet prowadzić do skrócenia średniej długości życia u psów. Otyłość u naszych zwierząt domowych, jeszcze częściej niż u ludzi, prowadzi do wielu chorób wtórnych, takich jak cukrzyca, problemy sercowo-naczyniowe, problemy trawienne oraz zwiększone obciążenie stawów.

Dobrą wiadomością jest to, że dzięki diecie dostosowanej do zmieniających się potrzeb Twojego psa, możesz zredukować nadmiarowe kilogramy lub, co jeszcze lepsze, całkowicie zapobiec ich wystąpieniu. Nie zaleca się podawania mniejszej ilości zwykłego pożywienia. Mimo że po kastracji zapotrzebowanie na energię maleje, zapotrzebowanie na ważne witaminy i minerały pozostaje takie samo. Dieta FdH oznacza, że Twój pies nie tylko otrzymuje mniej kalorii, ale również mniej składników odżywczych, takich jak wapń czy magnez, co z kolei może prowadzić do niedoborów. Ponadto mniejsza racja pokarmowa oraz większy głód po kastracji mogą sprawić, że pies będzie stale żebrał o jedzenie. Zamiast podawać psu mniejszą ilość dotychczasowej karmy, należy przejść na karmę o mniejszej gęstości energetycznej, która nadal gwarantuje odpowiednią podaż składników odżywczych i zaspokaja potrzeby psa.

Niestety, nie ma ogólnej odpowiedzi na to pytanie. Nawet po kastracji każdy pies ma swoje indywidualne wymagania żywieniowe, które zależą od rasy, wieku, płci, poziomu aktywności oraz stanu zdrowia. W razie wątpliwości najlepiej jest zatem porozmawiać z ekspertem, takim jak lekarz weterynarii, który może pomóc w opracowaniu dokładnego planu żywienia psa. Z grubsza rzecz biorąc, zawartość kalorii w nowej żywności powinna być o około 20-30% niższa niż w zwykłej żywności. Psy wykastrowane oraz z nadwagą potrzebują ok. 52 kcal na kg masy ciała. Jeśli pies ma dużo ruchu nawet po kastracji, jego zapotrzebowanie na energię będzie naturalnie stosunkowo wyższe.

Zasadniczo należy zmieniać ulubione nawyki żywieniowe w jak najmniejszym stopniu. Jeśli do tej pory gotowe produkty dawały dobre efekty, warto kontynuować ich stosowanie. Nagłe rozpoczęcie samodzielnego przygotowywania jedzenia dla psa po kastracji może okazać się przytłaczające dla wielu opiekunów psów, którzy wcześniej stawiali wyłącznie na wygodę. Jednak w przypadku samodzielnego przygotowywania jedzenia dla swojego pupila lub stosowania wobec psa diety „BARF”, czyli podawania mu surowego jedzenia, warto pozostać przy tej formie żywienia. Najlepszym sposobem kontroli nad zawartością kalorii i spożyciem składników odżywczych jest oczywiście samodzielnie przygotowana karma dla psa. Do produktów o niskiej zawartości energii, które można wykorzystać we własnej mieszance, zalicza się chude mięso, płuca, chudy twaróg, warzywa, otręby, mąkę oraz mączkę.

Ten, kto woli kupować gotową żywność, powinien spojrzeć na listę składników oraz zawartość kalorii w poszczególnych produktach. Nie należy polegać wyłącznie na różnych nazwach produktów, takich jak „light”, „żywność dietetyczna”, „kontrola wagi”, „kastrowany” lub „niskokaloryczny”, ponieważ poza dodaniem „żywność dietetyczna” żadne z tych określeń nie jest prawnie chronione. W rezultacie nie ma znormalizowanych przepisów określających, kiedy produkt może być deklarowany jako „lekki” lub „niskokaloryczny”, a w większości przypadków zależy to po prostu od uznania producenta. Na przykład „light” oznacza jedynie, że dana żywność ma mniej kalorii niż inne produkty tego samego producenta. Jednak ekspert ds. żywienia niekoniecznie opisałby rzekomą „lekką” zawartość jako niskokaloryczną. Tak więc pewność można mieć wyłącznie wtedy, kiedy dokładnie przyjrzymy się składnikom i odpowiadającym im wartościom kalorycznym.

Wielu „ekspertów” zaleca wprowadzenie pokarmu o mniejszej wartości energetycznej na kilka tygodni przed kastracją, aby zapobiec rozwojowi otyłości. Profilaktyczna zmiana diety nie jest jednak konieczna w każdym przypadku. W końcu są też psy, u których kastracja nie ma większego wpływu na nawyki żywieniowe oraz aktywność. W takim przypadku bardziej sensowna byłaby po prostu uważna obserwacja psa oraz regularne ważenie go, aby wcześnie rozpoznać ewentualną tendencję do otyłości i móc podjąć środki zaradcze. Pomocne może okazać się także cotygodniowe badanie palpacyjne psa, pozwalające ocenić, czy ma on nadwagę. Najlepiej, jeśli żebra są wyczuwalne pod futrem – zobaczenie ich gołym okiem byłoby raczej oznaką niedowagi. Jeśli jednak Twój pies ma tendencję do nadwagi przed kastracją lub już ma nadwagę, zaleca się zmianę karmy tak szybko, jak to możliwe, w tym przypadku najlepiej jeszcze przed zabiegiem. Zmieniając karmę, ważne jest, aby poświęcić na to odpowiednią ilość czasu – niezależnie od tego, czy zmieniamy karmę wcześniej czy później. Nagła zmiana karmy może być bardzo stresująca dla psa i prowadzić do poważnych problemów trawiennych, takich jak biegunka czy zaparcia. Zaleca się, aby przyzwyczajać psa do nowego pokarmu powoli i stopniowo.