Rottweiler

Twardy z zewnątrz, miękki w środku Rottweiler jest silnym, nieustraszonym i pewnym siebie psem, który jako pies stróżujący i policyjny pokaże czasem ostrzegawczo kły. Ale jako pies rodzinny pokazuje również swoją łagodną stronę, gdyż potrafi być czuły, lojalny i przyjacielski!

Historia

Już Rzymianie doceniali wielką siłę psów połączoną z ich zwinnością i ogromną wytrzymałością. Pasterze rzymscy trzymali przodków dzisiejszego rottweilera jako psy zaganiające i pasterskie. Rottweiler należy zatem do najstarszych ras psów na świecie.

Rzymscy legioniści wysyłali swoje stada bydła na różne rynki handlowe Imperium Rzymskiego, a towarzyszyły im wówczas te wytrwałe i nieustraszone psy. W ten sposób przodkowie tych psów przybyli do ówczesnego cesarskiego miasta Rottweil, które do XIX wieku było ważnym ośrodkiem handlu bydłem i które ostatecznie dało rasie nazwę. Bydło i owce pędzono z Rottweil do Breisgau, Alzacji i doliny Neckaru. Miejscowi rzeźnicy, którzy zajmowali się handlem bydłem, szybko dostrzegli wysoką wartość użytkową tej rasy i rozpoczęli hodowlę tych pomocnych psów pracujących.

Zwierzęta te, znane też jako „psy rzeźnicze”, były hodowane na przestrzeni kilku stuleci pod kątem wytrzymałości, zdolności naganiania i inteligencji. Dzięki swojej wzmożonej czujności, bezwarunkowemu instynktowi opiekuńczemu i dużej wydajności w pracy stały się one niezastąpionymi pomocnikami miejscowych rzeźników. Te odważne i pracowite psy nie tylko zaganiały i pilnowały bydła, ale także broniły swojego pana oraz jego własności przed drapieżnikami i złodziejami. Na średniowiecznych targach handlarze bydła i rzeźnicy sprzedawali swoje towary, a podczas tego przywiązywali swoim psom obrożę ze skórzanym portfelem, w którym trzymali otrzymane pieniądze. Nawet najbardziej zuchwali złodzieje nie odważyli się podejść do tego silnego i czujnego psa.

W późnym średniowieczu popularna rasa Rottweiler, pochodząca z centrum handlu bydłem Rottweil w Badenii-Wirtembergii, rozprzestrzeniła się w końcu na inne części kraju. Wkrótce jednak rasa straciła swoje pierwotne przeznaczenie do pilnowania i zaganiania dużych stad bydła. Pojawienie się kolei i innych pojazdów umożliwiło szybszy i bardziej efektywny transport zwierząt gospodarskich. W przeciwieństwie do wielu podobnych ras, rottweiler nie wymarł, lecz stał się popularnym psem rasowym.

Kiedy na początku XX wieku policja testowała różne rasy psów do pracy w służbie, szybko dostrzeżono wysoką wartość użytkową rottweilera. Został on oficjalnie uznany za psa służbowego już w 1910 roku. Do dziś rottweilery często można spotkać w policji i straży granicznej.

Wygląd

Ze względu na swoją pracę jako pies służbowy dla policji i wojska, silny rottweiler ma jak najlepsze warunki fizyczne. Jego muskularne ciało i potężna, szeroka szczęka z 42 zębami wzbudzają respekt chyba u każdego. Jego krępa i ciężka sylwetka emanuje siłą i energią. Pomimo nieco krępej budowy z prostymi, mocnymi plecami i szeroką, głęboką klatką piersiową, rottweiler nigdy nie wygląda na grubego psa. Wręcz przeciwnie, jego kłus i mocne stawy skokowe wskazują na jego zwinność i wytrzymałość.

Samce ważą około 50 kg przy wysokości w kłębie od 61 do 68 cm, suki są nieco mniejsze przy wysokości w kłębie od 56 do 63 cm i wadze 42 kg i są odpowiednio lżejsze. Gęsta, krótka sierść składająca się z wierzchniej warstwy i podszerstka jest błyszczącego czarnego koloru z bogatymi czerwono-brązowymi znaczeniami. Pręga na policzkach, kufie, spodniej stronie szyi, klatce piersiowej i nogach, jak również nad oczami i pod nasadą ogona, wyraźnie odróżnia się od głębokiej czerni, czyli „bazowego koloru” tej rasy psa. Trójkątne, obwisłe uszy są osadzone wysoko na średnio-długiej i szerokiej czaszce. Jego dobrze rozwinięty nos, który predestynuje go również do roli psa tropiącego, jest bardziej szeroki niż zaokrąglony. Ma ciemny, czarny kolor, podobnie jak ściśle przylegające fafle i krawędzie zębów.

Rottweiler – usposobienie

Wzorzec rasy FCI, gdzie rasa ta uznawana jest pod numerem 147 (Grupa 2: pinczery, sznaucery, molosowate, szwajcarskie psy górskie i do bydła oraz psy w typie doga), opisuje rottweilera jako psa o „przyjaznym i spokojnym usposobieniu, który jest czuły, posłuszny i lubi dzieci”. Pomimo tego spokojnego i dobrodusznego charakteru, rottweiler wielokrotnie popadał w niełaskę, a w niektórych krajach jest obecnie wpisany na listę psów wymagających specjalnego zezwolenia. W filmach akcji i horrorach przedstawiany jest w roli agresywnej i gryzącej bestii, a w świecie rzeczywistym pojawia się wielokrotnie w kontekście informacji o psach, które kogoś zaatakowały i ugryzły. Jest to wina ludzi, którzy w przeszłości trenowali rottweilery, aby były agresywnymi maszynami do gryzienia, i którzy postępowali z nimi bezwzględnie. Ponadto, źle rozumiana miłość do zwierząt, której towarzyszyła niespójna edukacja lub jej brak, doprowadziła do agresywnych zachowań u niektórych psów.

To, czy w gruncie rzeczy dobra natura rottweilera może się ujawnić, zależy więc, jak w przypadku większości ras psów, od zachowania opiekuna. W odpowiedzialnych i doświadczonych rękach, które zapewnią mu konsekwentne szkolenie, rottweiler stanie się psem o stalowych nerwach, chętnym do pracy i czułym, który nie jest bardziej niebezpieczny niż jakikolwiek inny pies tej wielkości. Dobrze zsocjalizowany i wyszkolony rottweiler nadaje się nawet na psa rodzinnego. W tej roli sprawdza się jako niezwykle wierny i niezawodny kompan. Mimo, że zazwyczaj poddaje się tylko jednemu przywódcy, jest lojalny i czuły wobec innych członków swojej rodziny. W stosunku do dzieci w rodzinie jest otwarty i delikatny, a po standardowej aklimatyzacji życie razem z innymi zwierzętami zwykle nie sprawia mu żadnych problemów. Nawet jeśli jego silne ciało na to nie wskazuje, rottweiler jest spokojnym i zrelaksowanym współlokatorem, który lubi od czasu do czasu wyprostować swoje cztery łapy. Na zewnątrz ten wysportowany i energiczny pies rozkręca się na pełnych obrotach. Uwielbia zabawy i harce na świeżym powietrzu, lubi kreatywne programy sportowe, podczas których może się naprawdę wyładować.

Różnorodne, sportowe ćwiczenia przynoszą mu również korzyści psychiczne. Kiedy rottweiler otrzyma należyte obciążenie fizycznie i psychicznie, jest spokojny i łatwo się z nim żyje. Takie rottweilery rzadko są nerwowe, czy nawet agresywne. Mogą być podejrzliwe wobec obcych, ale dobrze wychowane psy mają tendencję do trzymania dystansu i powściągliwości. Ich dobrze rozwinięty instynkt opiekuńczy, odważny charakter i nie mniejsza siła fizyczna pozwalają im bronić własności i dobytku wszelkimi sposobami, ale robią to tylko wtedy, gdy wymaga tego od nich opiekun. Tak więc to przede wszystkim silne nerwy i chęć do pracy pozwalają Rottweilerowi bez zarzutu wykonać każde powierzone mu zadanie i czynią go idealnym psem służbowym, roboczym i do towarzystwa.

Problemy z rasą

Nieodpowiedzialna hodowla, nieprawidłowe lub nieodpowiednie szkolenie mogą prowadzić do niebezpiecznych zachowań u rottweilera. Jak wspomniano, brak wychowania i niewłaściwa postawa opiekuna skutkują agresywnością przejawiającą się gryzieniem. W Polsce posiadanie rottweilera wymaga zgody urzędu miasta lub gminy, gdyż pies ten został ujęty w wykazie ras psów uznawanych za agresywne, których trzymanie podlega pewnym ograniczeniom. Między innymi konieczne jest uczestnictwo w teście charakteru. Przed zakupem Rottweilera zainteresowani powinni zdecydowanie zapoznać się z obowiązującymi przepisami.

Rottweiler – hodowla i wychowanie

W hodowli rottweilerów nadal decydującą rolę odgrywają cechy wymagane do wykorzystania jako pies służbowy. Oprócz czujności, odwagi i siły, odpowiedzialni hodowcy przywiązują dużą wagę do odporności psychicznej i mocnych nerwów swoich psów. To właśnie pewność siebie i równowaga czynią z rottweilerów wiernych i niezawodnych partnerów w służbie. Podobnie też posłuszeństwo i chęć podporządkowania się liderowi należą do podstawowych wymogów ich zadań.

Ten pies o mocnych nerwach, który jest zrównoważony i posłuszny, nadaje się również na psa rodzinnego. Jednak potrzebna jest nie tylko poważna hodowla, ale także solidny i konsekwentny trening, aby promować dobre cechy osobowości tego psa. Ważne jest, aby rozpocząć wychowanie i socjalizację już w wieku szczenięcym. Każdy młody rottweiler jest gotowy, aby dołączyć do stada i uczyć się od niego. Pies o takim temperamencie i silnej woli musi jak najszybciej mieć wytyczone granice. Szczególnie w ciągu pierwszych dziewięciu miesięcy, musi nauczyć się powstrzymywać swoją siłę i wykonywać polecenia swojego człowieka. Integracja z rodziną powinna również nastąpić jak najwcześniej. Tego z natury nieufnego psa należy zaznajamiać z nowymi ludźmi i sytuacjami ostrożnie, cierpliwie i z odpowiednią konsekwencją.

Rottweiler z natury ma silne instynkty obronne i dopiero dzięki odpowiedniemu szkoleniu staje się łagodnym i przyjaznym psem rodzinnym. Wcześnie uspołeczniony i dobrze wychowany rottweiler zaprezentuje się jako lojalny i czuły partner, który wytrwale stoi u boku swojego człowieka w każdej sytuacji.

Trzeba jednak podkreślić, że ta rasa psów nie jest dla każdego. Rottweilery potrzebują doświadczonego opiekuna, który oprócz fachowej wiedzy dysponuje spokojem i opanowaniem. Ten pewny siebie pies z pewnością nie podda się niepewnym czy nerwowym osobowościom. Ponadto osoby zainteresowane rottweilerem powinny mieć wystarczająco dużo siły i wytrwałości, aby móc bezpiecznie wyprowadzać tego silnego psa na smyczy. W szczególności samce mogą rozwinąć ogromną siłę przy masie ciała powyżej 50 kg. Z tego powodu suki są bardziej odpowiednie jako psy rodzinne.

Rottweiler – żywienie

Przy ustalaniu diety rottweilera należy wziąć pod uwagę różne czynniki, takie jak wiek, poziom aktywności i stan zdrowia. Dieta powinna być zróżnicowana i zawierać dużo mięsa. Upewnij się również, że Twój pies ma zawsze dostęp do wystarczającej ilości świeżej wody. W sklepie internetowym zooplus.pl znajdziesz karmę dla psów rasy rottweiler, która jest dokładnie dostosowana do ich potrzeb żywieniowych.

Regularny trening ruchowy jest niezbędny, zwłaszcza u młodych psów, aby układ mięśniowo-szkieletowy mógł rozwijać się zgodnie z masą ciała. Poza tym w ten sposób sprawisz również, że Twój pupil pozostanie sprawny nawet w starszym wieku. Jeśli Twój rottweiler jest bardziej aktywnym psem, należy podawać mu więcej węglowodanów, aby miał dostateczny zapas energii. W przypadku spokojniejszych psów należy nieco obniżyć spożycie węglowodanów, w przeciwnym razie może dojść do nadwagi. Należy tego unikać, aby zapobiec związanym z nią problemom mięśniowo-szkieletowym.

Zdrowie i pielęgnacja

Podczas gdy utrzymanie i wychowanie tej wyjątkowej rasy psów stanowi wyzwanie, fizyczna pielęgnacja rottweilera wiąże się z bardzo małym wysiłkiem. Krótka sierść rzadko wymaga szczotkowania, a w okresie jej wymiany wymaga jedynie regularnego masażu rękawicami z gumowymi wypustkami.

Silny i muskularny rottweiler jest również dość odporny na choroby. Jednakże, jak wiele innych psów tej wielkości i wagi, rottweilery wykazują pewną podatność na dysplazję stawów łokciowych i biodrowych. W związku z tym wymagane jest badanie rentgenowskie w ramach sprawdzenia przydatności do hodowli, które ujawnia predyspozycje genetyczne do takiej choroby stawów. W ostatnich latach coraz częściej u rottweilerów diagnozuje się również choroby serca.

Ogólnie rzecz biorąc, ryzyko zachorowania – podobnie jak u nas ludzi – można zminimalizować poprzez odpowiednią dietę i zbilansowany program ćwiczeń. Zwłaszcza rottweilery, które nie są trzymane jako psy służbowe, lecz wyłącznie jako psy rodzinne, potrzebują ćwiczeń fizycznych i psychicznych. Obedience, tropienie, lub agility to sensowne opcje w tym zakresie. Dla samego rottweilera, który również lubi od czasu do czasu pobiegać ze swoim opiekunem, sama trasa biegowa niekoniecznie zapewnia satysfakcję, lecz fakt, że wykonał zadanie. Dlatego też wspólny sport przyczynia się również w decydujący sposób do dobrej relacji człowiek-pies.

Ludzie, którzy mają wystarczająco dużo chęci i czasu, aby poświęcić się tej wymagającej rasie, którzy zapewnią jej konsekwentne wychowanie, zaoferują bliskie więzi rodzinne oraz liczne wyzwania fizyczne i psychiczne, będą mieli w końcu u boku psa, który nie tylko ich chroni, ale jest przede wszystkim niezawodnym, przyjaznym i łagodnym przyjacielem. Będzie to pies, który „rzuci Cię na kolana” niekoniecznie swoją siłą, ale przede wszystkim urokiem osobistym.